Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Moe vond het een prachtig geschenk en Nel werd bijna jaloersch. En Dina dan! Dina vond het witje het mooiste konijntje van de heele wereld. »Dat is het ook«, dacht Jo, en hij danste weer naar buiten. »Nu moeten we een hokje voor 't diertje maken«, zei pa. »Morgen zullen we er mee beginnen; vandaag kun je 't wel in dit bakje zetten.« Maar Jo dacht er nog niet aan.
Wafelbakster en Asschepoes zijn ook zulke aardige kuikentjes geweest en kijk het nu eens groote kippen zijn." "Hier heb je ook nog een kuikentje," lachte moeder en zette Frits op Nels hoofd. Frits kraaide het uit. "Hij is geen kuikentje, maar een kraaiend haantje," lachte Nel. "Kom hier, Haantje kukelekaantje," en zij nam Frits op den arm. "Nu weet ik een mooi spelletje," zei ze.
Onze schildwacht, wij behoren hem de lezer voor te stellen, Louis Nel is zijn naam, en wij zullen hem in de loop van dit verhaal meermalen ontmoeten, is onderwijl blijkbaar onrustig en ongeduldig geworden, want hij mompelt herhaaldelik in zichzelf: »Waar blijft de brandwacht?
"Kijk eens, hoe vind je deze?" vroeg de juffrouw, terwijl ze er één van chocolade en één van suiker liet zien. "Beeldig, geeft u beide maar en dan nog een chocolade-sigaar." En toen Nel ook een zakje met lekkers gekocht had, ging het geheele gezelschap weer op stap, nadat de juffrouw hen uitgenooodigd had eens spoedig terug te komen. "Toddy vindt het heerlijk, visite te krijgen en ikzelf ook."
»Hoe oud zouden ze zijn?« »Dat weet ik niet. Misschien een jaar of acht, negen.« Nel was bijna tien jaar en Jo haast negen. »Dan zouden we met ze kunnen spelen«, zei Jo. »Wel zeker«, zei Dina, »'t zijn heel aardige kinderen.« Dina ging weer naar binnen, en Jo en Nel bleven dus alleen. Ze wachtten en wachtten of Klaas en Kee ook opnieuw zouden verschijnen.
Duidelijk klonk er teleur-stelling in hun stemmetjes. "Och neen, kleine vent," zei Nel, die nu toch medelijden met hen kreeg. "Wij noemen de krielkipjes dwergjes, omdat ze zooveel kleiner zijn dan de andere. Of beter gezegd, Leni geeft de kippenfamilie zulke mooie namen. Wij zullen jullie straks aan het heele troepje voorstellen.
"Dan zal ik van mijn zak een hoorn des overvloeds maken," zei Nel en schudde het lekkers zoo ver mogelijk naar voren, terwijl ze haar hand er als een presenteerblaadje onder hield. "Eerst mogen onze gasten kiezen. Die nemen natuurlijk beiden hetzelfde. Tweelingen kunnen "onmogelijk" anders." "Neen," zei Bob, "dat hoeft toch niet.
We komen je 't pakje van Dirk terugbrengen en moeder bedankt je vriendelijk." "Ja ja, 't is goed, 't is goed," zei vrouw Pruim. "Waar zijn Dirk, Piet en Gerrit? We hebben wat voor hen meegebracht," zei Nel. "Dat had je toch niet moeten doen. Daar komen ze juist aan," zei vrouw Pruim en wenkte hen uit alle macht.
Hij maakte de veters los en even later.... daar sprong hij heen. Wat liep dat leuk; zoo licht, zoo gemakkelijk! En het mooiste was: nu kon hij harder loopen dan Klaas. Toen Nel zag, dat Jo op z'n kousen liep, zei ze: »Dat mag je niet doen.« »'t Hindert ook wat; we doen 't hier allemaal«, zei Klaas. »Ik doe straks m'n schoenen weer aan«, dacht Jo. »Moe ziet er toch niets van.«
"En toen?" "Toen riep ze van vier, dus...." "En vier kon onmogelijk iets anders zijn in Doors oogen dan sneetjes brood; zoo'n huishoudstertje," lachte vader. "Nu begrijp ik het," zei Door, "vier kon bij Leni onmogelijk iets anders zijn dan eieren." "Of kippen," zei Nel. "Dus kippeneieren," lachte Dolf. "Wat wil jij, Julia, kleine vleister!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek