Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 29 juni 2025


"Op, gij meisjes en gij knapen, kukeleku! 't is uit met slapen," zong Nel weer en wilde Door uit het bed trekken. "Toe, jongens, jullie aan den anderen kant; wacht, daar komt Leni ook aan. Heisa, hopsa!" Door stond buiten het bed. "Ik weet wel," zei Door, "dat ik vanavond niet naar bed ga, dan behoef ik er morgen vroeg ook niet uit te komen." "Of je gelijk hebt.

"Bravo!" riep Nel, "die is voor jou, je hebt hem eerlijk verdiend. En nu heb ik hier nog iets. Dirk en Gerrit, nu ben jullie aan de beurt. Toe, Dolf, jij bent in het raadseltjes opgeven zoo knap. Bedenk nog eens wat." "Als jullie een oogenblikje geduld hebt," zei Dolf; "want opeens zoo'n versje te maken, is zoo gemakkelijk niet. Wacht, ik weet al iets: "Ik ben bruin en rond, 'k Hoor in den mond.

Opnieuw rukte en wrong Jo, maar 't baatte niet. Z'n hand begon hem vreeselijk pijn te doen, maar ze bleef gevangen. Nu sprongen er tranen uit de oogen van den armen jongen, tranen van angst. En onder zijn voeten steunde en zuchtte z'n kameraad.... »Help, helpschreeuwde Jo ineens. Toen werden Kee en Nel zoo verschrikt, dat ze riepen: »Wij gaan hulp halen in dat huis van straks

Eén, twee, drie; neen Dolf, allen te gelijk beginnen, een beetje achteruit. Ziezoo, nu staan we allen goed: een, twee, drie!" Daar gingen ze. "Gewonnen!" riep Door, nog hijgende en blazende. "Bob, jongen, steek je vlag op." "Als die dikke mijnheer ons niet in den weg geloopen had, waren wij jullie vóór geweest," zei Nel, die met Hansje nummer twee was.

"Op de kast?" vroeg Nel ongeloovig, terwijl ze voorzichtig het tafelkleed oplichtte. "Ja zeker, op de kast. Als iets weg is, kan het overal zijn, zegt ma altijd." "Je denkt zeker aan je haarlintje of je handschoenen, die ook altijd zoek zijn. St. hoor je dat?" Nel stond stijf van schrik. Door keek haar met groote oogen aan en durfde geen voet verzetten.

Zijn eerste plan was echter zich te verbergen, en mocht hij worden ontdekt, dan zou hij zo goed mogelik door gebaren, want de taal der Boeren spreken kon hij niet, zich laten doorgaan voor een vluchteling uit Zululand, die de bescherming van het lager zocht. De Boeren hadden intussen het kopje beklommen, en op de hoogste rotspunt stond Louis Nel de vlakte door zijn verrekijker te verkennen.

"Wel zeker, wel zeker, kom maar mee," zei Nel. "Neen, Foxje, jij kunt niet mee, je zoudt de geheele kippenfamilie angstig maken. Kijk, Leni is alweer bezig haar kippetjes te trakteeren." "Hij is toch wel wakker?" zei Bob verwonderd en wees naar den haan. "Ja, ja, ik geloof ook wel, dat hij jullie geroepen heeft; maar toen lag jullie nog op één oor en heb je hem niet kunnen hooren."

»Wat een brutale muis«, dacht Dina. Ze nam den stoffer en zwaaide er mee. 't Gaf niets. Toen sloeg ze er mee op den vloer, maar de muis bleef zitten. Eindelijk trommelde Dina zelfs op het vuilnisblik, maar niets baatte. »Kss, kss, kssriep ze nog eens. Nel en Kee hadden pret voor zes. Maar Dina begreep er niets van.

Hup, vloog ze 't bed uit, greep Nel de spons uit de handen, doopte die één, twéé, drie in de lampetkan. En vóór Nel nog iets had kunnen doen, daar droop haar geheele gezicht. Toen begon een wilde jacht om de tafel, over bedden en stoelen, dat hooren en zien je verging. Midden in die dolle jacht zat rechtop in haar bed kleine Leni in de handen te klappen en mee te zingen.

"Ja, natuurlijk, Julia is dan ook een bijzonder knappe poes," zei Door. "Laat mij nu verder lezen," zei Nel, "de brief is nog lang niet uit." "Ik wilde toen mijn troost bij Bruno zoeken, maar die was als gewoonlijk buiten en speelde op 't grasveld met andere honden.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek