Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 november 2025
Als hij hier op de slaapkamer stond, dan zou hij al gauw roepen: "Nel, waar is mijn haarlintje, waar mijn armband, waar mijn themaboek?" "Om te gieren," vond Door. "Zou zoo'n vogel duur zijn?" "Ik weet het niet," zei Nel geeuwend. "'t Is jammer, dat het er met mijn spaarpot altijd zoo treurig uitziet." "En met de mijne." "Zeg eens, Nel, Ne-èl." "Ja" kwam er flauw uit het andere ledikant.
"Begin nu alsjeblieft niet met je sproeiwoede," zei Nel, toen Door haar waschkom vol schonk, ''dan wordt Leni stellig wakker." "'k Vang dan anders twee vliegen in één klap," zei Door lachend. "Hoe zoo?" "Wel, ik krijg de volle laag en jij bent wel tevreden met de druppeltjes, die mij voorbij vliegen; op die manier zijn we gauw klaar."
"lederen keer, als ik haar staart wilde grijpen, liep zij verder en op 't laatst zagen wij Julia nergens meer." "En waarom liepen jullie toen niet terug?" vroeg Nel. "Wij durfden ons niet omdraaien. Wij wisten ook heelemaal niet, hoe ver we geloopen waren." En op eens barstte Hans in een zenuwachtig schreien uit. "O, we waren toch zoo bang."
"Ja heerlijk, presenteer maar weer eens," zei Dolf. "Neen, neen, zoo gemakkelijk gaat het niet, jullie moet maar zien, dat je iets krijgt," zei ze lachend. Door vloog op Nel af, maar toen Nel dit zag, rende ze vooruit en allen achter haar aan. "Jongens, houdt Nel vast!" riep Dolf. "Dat kun je begrijpen, zoo gauw laat ik mij niet vangen," hijgde Nel.
»Welnu," hernam Nel, »dan zal ik, al sta ik ook geheel alleen, weigeren om hem als aanvoerder te erkennen, al kiest de meerderheid hem ook. Wij zijn allen vrije mannen. Om volkomen vrij te zijn, ben ik hierheen getrokken. Ik ben bereid mij ten volle te onderwerpen aan enige beslissing van een meerderheid der onzen, maar niet aan het gezag van iemand, die zelf niet onder de meerderheid buigen wil.
Een paar koeien keken even met droomerige oogen op, toen ze de kinderen zagen, maar graasden toen dadelijk rustig door. "Fox, hier blijven," beval Dolf, toen de hond vooruit wilde hollen. "Ik was toch liever niet door 't land gegaan, nu we Fox bij ons hebben," fluisterde Door Nel een poosje later in 't oor, "maar zeg hiervan niets aan de kleintjes."
Zacht ging de deur open, wat Nel en Door in 't vuur van haar spel niet hoorden. Nel was onder de tafel gekropen en sloeg met den handdoek naar Door, die met een natte spons klaar stond om op haar vijandin in te stormen. "'t Is vacantie, 't is vacantie ..." "Maar kinderen, kinderen, dat belooft wat voor de vacantie," lachte moeder.
»Wat heeft dat te beduiden?" vroeg hij enigszins verstoord, toen de kring van luisterenden zich opende en Louis Nel met de zijnen, Mazesi in hun midden voerende, nader trad.
We moeten de groote kerk nog zien.« Het gebeurde en alle kinderen stonden verbaasd over den mooien preekstoel. En nog meer over de wonderbaarlijke trap, die er was. »Brr«, zei Nel, »'t lijkt wel een afgrond. Ik zou door zoo'n koker niet graag omhoog klimmen.« »Dat mag je ook niet eens«, zei Kee. »Nietwaar, meester?« »Ik denk ook van niet.
"Toddy, de raaf, is zeker aan 't woord geweest." "Was het geen mensch, was het een raaf?" vroeg Nel hoogst verwonderd. "Hoe is 't mogelijk? Och toe, mogen wij hem eens zien?" "Kom dan maar mee," was het lachend antwoord. "Kijk, hier is hij." Nel en de tweelingen raakten niet uitgekeken. "Kan hij nog meer praten?" vroeg Nel opgetogen. "O zeker," zei de juffrouw, "maar hij wil niet altijd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek