Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Zweetend van angst kroop-ie weg achter de zuil. Toen kwam 'r een vrouw, die moe werd en naast 'm wou zitten. Jong was ze, frisch. Ze leek wel 'n meissie. Oogen als van 'n kind. Mooi waren d'r bloote armen. Wit 't kleed, dat plooiend gleed om d'r heupen. 't Haar was goud-haar. Schuw trok de kolendrager zich terug. Maar zij keek hem an, lachend: "Dag Arie"....
Zij schrok er zelf van.... zij schaamde zich ook!.. zoo moest een meissie niet beginnen, dat dienen wou! En dan dacht ze: de Juffrouw zelf had den heelen morgen zoo min gezeten als zij.... die had onderwijl de huiskamer gedaan, en klein Wilmpje geholpen, en haar alles gewezen, en luiers in de waranda gespoeld ....en nou moest ze klein Wilmpje weer naar bed brengen....
"Maar nou op 'n keer ontmoet ik in die gang 't dochtertje van de werkmeester. En 'k maak zoo'n lief praatje, toe zij zeit: "Ja, ze was tabak weze brenge an vader." Dat wier me medeen of er 'n vlam opsloeg achter me ooge; 'k most me vasthouwe, zóó beroerd as mijn dat miek. Maar 'k laat netuurlijk niks merke, en dat meissie loopt deur, en ik sluip stiekem werom die trappe weer op. Want zie je, gestole heb ik nog nooit, maar tabak is as 'n suikerpot voor 'n kind. Dáár kan je niet afblijve. En och christeneziele, a'k die jekker van de werkmeester navoel, die d'r hong op de touw-zolder, dan snap ik daar met 'n woord van waarachtig ...: 'n heel pond Friesche baai, da'k eerst nog dacht, dat z'n boteram was! En eer 'k 't wist, ha'k 't al weggepakt... Man, m
Toch was er voor haar eenig licht gekomen in de zwarte duisternis van haar gemoed, want sedert het 6e regiment infanterie de plaats van de dragonders had ingenomen, was des avonds tusschen licht en donker aan de deur van het onderhuis een „ko’praal” verschenen, die aan „juffrouw Jaantje” met militair salut had verkondigd, dat zij, door een kennis, aan hem „gerikmedeerd was als een geschikt meissie voor ’n milletèr.”
En dien avond ging vrouw Plas naar den Waterveldschen weg, waar op nummer 27 de Mevrouw woonde, Verscheer of Verschoor, dat wist ze niet meer, met nog een naam erbij, om te praten over het in dienst komen van haar meissie. Gek...., dacht zij onder het gaan, daar liep ze nou weer als in 't najaar naar meester Jonkers.... en wat of dit nu geven zou?
"As je maar swemme ken", zei Meijer, spoegend in 't riool. "Swemme helpt je geen luis", zei Jan: "hoe ken je nou swemme in swijnerij... daar suig je ommers in vast." "Nou dat sit nog!" "Jò", helderklonk-stem van Jan, brutaal van verzeekring: "ik heb is 'e meissie sien legge in de Burgwal... Nóu!... Enne de keerel die d'r na-sprong zat met z'n poote vast in de modder... Jò, modder is zoo vùil!"
"Ja, ik kom!" Nog wat gerommel van vaatwerk. "Ik wou da-je ophiel met je gezang." "O mag d'r hier ook niet gesonge worre!" "Meissie als dat zoo doorgaat hou je 't hier niet lang uit... Ik wil geen vrijers an me deur en geen gezang." "Best juffrouw." De deur ging dicht. In de voorkamer bleef droge vrouwtje met het vinnig spitsneusje. Droge vrouwtje was dik in de vijftig, klein, mager, verdord.
"O!.... dat.... nee.... mot je niet denken," zei die wegwerpend; "had ik ommers geen andere meid genomen...." "En waar dien jij nou?" vroeg hij dan, om op een ander onderwerp te geraken. "Ikke....?" zei Sprotje, gevleid over de belangstelling, "op de Waterveldsche Weg." "Daar diende dat andere meissie van mijn ook," kwam de jongen, met een naïeve verwondering.
„Dat gekke meissie ziet er waarachtig uit als een prinses, met die mooiïgheid om,” fluistert een van de omstanders tot een ander, die doodkalm antwoord: „’t Is wat moois, ’t lijkt wel niks.” „O! daar komt de agent met den hokkebaas!” klinkt het plotseling bij de deur.
Zeg juf, geef me gauw een gebrande kurk. Dat duurt te lang, ik zal je wel anders helpen, neem maar inkt, dáár staat 't fleschje. Maar hofmeester, dat gaat er zoo moeilijk weer af. Hindert niet, je hoeft morgen niet naar je meissie: gauw, vooruit! Een paar minuten later treedt Sint Nicolaas, gevolgd door zijn zwarten knecht, het salon binnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek