Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Als jij tegen de knechts vloekte, Piet! Niewaar, Piet?...." Bij elk Piet in prachtig-gevarieerde intonatie, trapte ze 'r pedaal en glimlachte. Jammer dat-ie dien hatelijken lach niet zièn kon. Daar lei-ie 't altijd tegen af. "Mènsch!...", begon meneer in braltoon, aanpeddelend om dichter bij 'r te raken. Toen suste Amélie. "Jakkes, pa en ma hou u op! Hoe geneert u zich niet voor de menschen...."
Wacht u voor den wolf, die het lam rooft! Wacht u voor den wolf, die het schaap rooft! Deze liedjes had zij echter niet geleerd van haar vader, maar van een »ma tante", in welker huis zij later, toen hare ouders overleden waren, gewoond had, en dat »veel tijd wel".
Wat borgen is kunt je eigenlijk eerst goed begrijpen, wanneer je grooter bent." Dat had mijn lieve Moeder eerder moeten hebben ingezien. Ik had een eigen kastje gekregen. Wel heel caduc en leelijk maar......, met dat zalige sleuteltje kon ik ieder beletten in mijn heiligdom te komen. Natuurlijk niet Ma, Pa en Aal! Nu ja, die deden toch altijd alles, wat lief en goed voor ons was.
Deze liefdesbetuiging werd echter alweder spoedig door Siska afgebroken, en haar ontviel onmiddellijk de Fransche roep: «/Maman, ma chambre?/ Zeg, waar is mijne kamer? Kan ik deze doozen nu in den winkel laten staan? Koetsier, help mij dit eens boven dragen!»
Heel zijn steenrood, beenderig gezicht vertrok in rimpels van de dolle pret, en ook Belzemien ging nu fijntjes aan 't lachen met oolijk-knippende oogjes, terwijl hij, van dichtbij de bloemen bekijkend, wijsneuzig oreerde: "owie, owie, çe du colza, ma nièce."
O, was ik in zijn plaats, ik had al lang zulk een vrouw gedood, in stukken gescheurd in plaats van haar nog ma chère Anna te noemen en op vertrouwelijken toon tot haar te spreken. Dat is geen mensch, maar een politieke machine. Hij begrijpt het niet, dat ik uw vrouw ben en dat hij daarnaast een vreemdeling, een geheel overtollige is.... Maar spreken wij er niet meer van."
"O, ja, éénig," gierde Dora. "Verbeeld je, Bob had er twee aan zijn rechterbeen. Of ik zijn spulletjes ook goed opberg, hè?" Nu moest Nel toch ook lachen en gearmd gingen beiden naar beneden naar de huiskamer. "Alweer een dagje om, ma," zei Nel, toen ze dien avond met Door naar bed ging. "Ja, ja, vrouwtje, maar er komen er nog veel, moet je maar denken."
"O, paatje, u weet niet, wat beeldige kapelletjes wij gezien hebben!" zei Leni. "Hansje had er bijna eentje gevangen." "Jaap zegt, dat kapelletjes tooveren kunnen," zei Bob. "Zoo, heeft Jaap dat verteld?" "Ja oom. 't Kapelletje zegt: hocus, pocus pas, 'k wou dat ik een rups was." "En wat zegt de rups?" lachte ma. "De rups? Hansje, zegt die ook wat?" vroeg Bob. Hans wist het niet.
Daarmede verscheen nu meester Jean Petit, godgeleerde, preeker en dichter, den 8sten Maart 1408 in het hotel de Saint Pol te Parijs voor het luisterrijke gehoor, waarin de dauphin, de koning van Napels, de hertogen van Berry en Bretagne de eersten waren. Hij begon met gepaste nederigheid: hij arme was theoloog noch jurist, "une très grande paour me fiert au cuer, voire si grande, que mon engin et ma mémoire s'en fuit, et ce peu de sens que je cuidoie avoir, m'a j
Zij dacht echter, dat hij dit maar zei, om ook haar uit de kerk te houden, want hij wilde haar niet onder de menschen zien, en daarin had hij dan ook wel wat gelijk, want de menschen waren zeer slecht, en »deden veel boosheid aan haar". Van haar »ma tante" had zij echter een rozekrans gekregen en ook bidden geleerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek