Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
"Hier, paatje," kwam er een stem uit het grasveld. "Ik zit in de zon voor mijn natte broekspijp en Bobbie maakt een krans voor ons sneeuwwitje." "Wel verbazend, jullie hebt het maar druk. Maar de tijd voor een kusje kan er toch zeker wel af." Toen vlogen twee aardige jongens naar hun paatje toe. "Dag, paatje, dit kusje aan ma brengen en dit aan Bruno, en dit...."
MEVR. BERNICK. Olaf, je kunt nu wel weer in den tuin gaan. OLAF. Hè Ma, mag ik ook op straat gaan? MEVR. BERNICK. Ja, maar niet te ver weg. R
Alleen, toen hij over die uitstapjes doorging, zei ze even met een bezorgde stem: "Ja!.... 't is natuurlijk altijd lastig met ma.... Die zou dan alleen zijn!.... Maar kom, we zullen wel zien!" "Wel ja," zei hij, zonder daarover na te denken, "dat zal wel terecht komen!.... Ik stel er me zooveel van voor, zoo hier en daar 's met je heen te vliegen...."
Moeder was aangedaan, verrast, ze kuste me hartelijk, toen juist het keukenmeisje dat wegens brutaliteit tegen haar zin was opgezegd met een pakje binnenkwam. Onze intimiteit met het andere meisje ziende, ontbrandde ze in jaloezie en stootte eensklaps venijnig uit: "Kind laat je maar niets wijs maken; je Ma heeft de sterren en den kant zelf gehaakt!"
"Amelia? Zij is toch waarlijk geheel onschuldig aan het voorgevallene." "Ma foi!" zeide Heynsz, glimlachende: "niet zoo geheel en al. Had zij niet in de oogen gestoken den Heer Blaek, deze haar niet had achterna gevolgd en was niet aangekomen hier: enfin! het eene is een gevolg van het andere." "En Kapitein Pulver?" vroeg ik.
Eindelijk viel zij in slaap; maar midden in den nacht werd zij weer wakker; zij had van de bloemen en van den student, dien de oude heer berispt had, gedroomd. Het was doodstil in de slaapkamer, waar Ida lag; het nachtlampje brandde op de tafel, en haar pa en ma sliepen.
»Ma voûte azurée kan je niet behagen, dat merk ik duidelijk; op een anderen keer zal ik aan u denken en trachten naar meer fijnheid en doorzichtigheid."
"Rolfie!" zei ze, want ze weet je zoo te vangen als ze wat met je voorheeft; "Rolfie! biecht nu eens eerlijk op: heb je niet het grootste deel van je erfenis met mijn grootvader doorgebracht?" "Wis en zeker niet, ma .... freule!" mocht ik zoo zeggen.
"Ma wéét, hoeveel ieder zoowat eet, maar ik niet. Zou jij ooit gedacht hebben, dat Leni vier sneetjes at?" "En dan zegt ze nog wel, dat ze in de vacantie nooit trek heeft," lachte Nel. "Bob en Hans ieder eentje, dat is veertien," telde Door. "Nu Kee nog. Ik hoop maar niet, dat ze al te grooten honger heeft," zei ze met een kleur van inspanning, "want 't mes is zoo akelig stomp.
Dat het ook wel, door afslyting der slot-n als ma luidde, leert ons het woordje men, dat in 't Oud-friesch als ma, later ook als me voorkomt, en nog heden wel in dien form door de Friesen in hunne spreektaal gebruikt wordt; b. v. me scoene sizze! men zou zeggen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek