Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Toen de bevolking werd aangezegd in 1030, dat zij dit beeld moest verloochenen ten gunste van den waren god, beloofde zij dit te zullen doen als den volgenden dag de lucht bewolkt was; maar toen na een heelen nacht, dien Olaf in vurig gebed had doorgebracht, er een bewolkte dag volgde, zeide het obstinate volk nog niet overtuigd te zijn van Gods macht, en enkel te zullen gelooven als de zon den volgenden dag scheen.
Olaf ... met de "Indian Girl"! Neen ... neen! LONA. Ja, 't is waar! Nu begrijp ik het ... ik zag dat hij uit het raam sprong. Krap, hou de "Indian Girl" op om alles in de wereld. Onmogelijk, mijnheer. Hoe kan u denken dat.... BERNICK. Wij moeten het schip ophouden.... Olaf is aan boord! KRAP. W
Opnieuw bracht Olaf den nacht biddend door, maar, toen de morgen daagde, was tot zijn groote spijt de lucht bewolkt. Niettemin verzamelde hij het volk bij Thors standbeeld, en na heimelijk zijn eersten dienstman te hebben opgedragen het beeld met zijn strijdbijl te verbrijzelen als het volk een oogenblik de oogen afwendde, begon hij het toe te spreken.
»Dat Sint Olaf mij straffe!" ging Sylvius Hog onverstoorbaar voort, »als ik had kunnen denken, dat ik hier met een manke vlerk zou aankomen." En terwijl hij dit zeide, greep de goede man de hand der waardin en drukte die hartelijk. »Mijnheer Sylvius?" »Wat belieft u, lieve Hulda?" vroeg hij vriendelijk. »Verlangt gij dat mijn broeder een geneesheer te Bambel ga halen?" »Een geneesheer?"
Ik verlang natuurlijk geen groot toilet ... alleen maar een nette huisjapon. Maar je moet je haasten. LONA. En een vroolijk, opgeruimd gezicht er bij zetten, Martha, en een paar blijde oogen. BERNICK. Olaf moet ook beneden komen; ik wil dat hij naast mij zal staan. LONA. Hm; Olaf.... LONA. Dus nu is het gewichtige, plechtige oogenblik gekomen. Ja ... nu is het er dan.
Wat verder weg bij een klein tafeltje waarop twee bloempotten en een glas suikerwater staan, zit Rörlund en leest voor uit een verguld-op-snee-gebonden boek, doch zóó dat maar enkele woorden voor de toeschouwers verstaanbaar zijn. Buiten in den tuin loop Olaf rond en schiet af en toe met een boog. Een beetje later komt Aune zachtjes binnen door de deur rechts.
OLAF. En mag ik dan ook worden wat ik wil? BERNICK. Ja, dat mag je. OLAF. Dank u. Dan wil ik geen steunpilaar der maatschappij worden. BERNICK. Zoo? En waarom niet? OLAF. O, omdat mij dat zoo vervelend lijkt! BERNICK. Je zult jezelf worden Olaf; de rest moet dan maar gaan zooals het kan. En jij Aune? AUNE. Ik weet 't, meneer de consul, ik ben ontslagen.
Je hebt immers huisarrest. Stil! Oom Hilmar, weet u 't nieuws? HILMAR. Ja, ik weet dat je een pak slaag hebt gehad van daag. Hij zal me niet dikwijls meer slaan. Maar weet u dat oom Johan morgen uitzeilt met de Amerikanen? HILMAR. Wat raakt jou dat? Maak dat je naar boven komt. OLAF. Ik zal misschien toch nog wel eens meegaan op buffeljacht, oom! HILMAR. 't Mocht wat; zoo'n papkind als jij....
»Ja, daarop reken ik; want bij Sint Olaf, mij zelven redden kan ik niet." Het was duidelijk als de dag, dat de reiziger zijne koelbloedigheid in het geheel niet verloren had. Maar zijne armen en beenen hadden hem ongetwijfeld na zijnen val verderen dienst geweigerd; machteloos als zij waren.
Als een sterveling in het midden van een dezer elvenkringen stond, kon hij, volgens het populair geloof in Engeland, de feeën zien en hun gunst verwerven; maar de Skandinaviërs en Teutonen beweerden, dat de ongelukkige mensch sterven moest. Ter illustratie van dit bijgeloof wordt verteld hoe Sir Olaf, die ter bruiloft reed, door de elven in hun kring werd gesloten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek