Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Dat is wel mogelijk; maar het boek van juffrouw Faribole was geen roman, en moet al een heel slecht boek geweest zijn; want toen ik het in de vacantie aan Oom vertelde, heeft hij aan Mevrouw X geschreven, dat ik niet weer op school zou komen, tenzij de secondante werd weggezonden. Maar zij was al weg om eene andere reden. Caroline. En welke? Louise.
Iemand, die een lief vermogen en veel verstand heeft, en er niet kwaad uitziet. Clara. Ik kan mijn vader zoo niet alleen laten. Caroline. Maar mij dunkt, uw vader zal wel in zijn schik zijn, als gij een goede partij deedt. Clara. Daar heb ik waarlijk mijn naaldenkoker boven laten liggen. Excuseert mij: ik kom zoo weer terug. Louise.
Pieter en Louise beweenden hun éénig kind. Verg mij niet, dat ik schetse, hoe het paar me bij het rouwbeklag ontving Louise, die luttel maanden het leven des harten had gekend, scheen versteend; slechts van tijd tot tijd gaf zij teeken van bewustzijn door op te zien! En Pieter?
"Blijf morgenochtend nog maar rustig wat liggen als je je niet prettig voelt, hoor," zei grootmama, toen zij Elsje goeden nacht wenschte. "Ja, laten wij maar vast afscheid nemen," zei Louise, "ik ga al om half negen weg dan ben je misschien nog niet bij de hand."
"Ziezoo, nu heb ik je portret al in mijn hoofd," zei ze, terwijl Elsje haar dolgraag nog een kus zou hebben gegeven, als ze maar gedurfd had. Toen ze zich dien avond te slapen legde, voelde ze zich gelukkiger dan ze nog gedaan had, sedert ze bij hare tante logeerde. Over hetgeen bij Louise van Rensen voorgevallen was, had Cécile thuis niets gezegd. Hoofdstuk VIII. De Feestavond.
We waardeeren je immers en...." "Och dat is niet noodig, volstrekt niet;" zegt Louise half schreiend; en dan zich spoedig herstellend: "Wij hebben ieder onzen eigen weg Eva, en ik bedoelde alleen dat ik niet zonder toestemming hier op je mooie kamer zou gekomen zijn als ik er geen reden voor had." "Komaan kindlief, wat heb je dan, zeg?" "Eva, je moet niet naar die partij gaan."
De eerste maanden kon Maria Louise genieten van de vele feesten, die te harer eere werden gegeven, eerst door Parijs een nachtfeest daarna door de Garde op het Champ de Mars en in de Militaire School. De ontzettende ramp, van welke het hotel van den Oostenrijkschen gezant, prins von Schwartzenberg, den 1en Juli het tooneel was, kwam echter over haar stemming een donkere schaduw werpen.
Wat hij zoo vurig gehoopt had dat niet zou gebeuren was dus thans geschied; zijn zoon in Weenen! Had hij hem vroeger niet liever in de Seine gewenscht dan in handen van zijn vijand? En Maria Louise alleen naar de badplaats; ook voor haar vond hij dat wereldje in Aix alles behalve goed; hij zag, zei men, op een afstand... Neipperg.
Stil! en wenscht elkander liever geluk, dat u de oogen zijn opengegaan; want die schelm was op weg, om eene van u, zoo niet beiden, ongelukkig te maken. Caroline. Ik wil niets meer van hem weten. Clara. Ik ban hem voor altijd uit mijne gedachten. Caroline. Ik zal hem zijn briefje verscheurd terugzenden. Louise.
't Was getooverd, maar zelfs onder dit gesprek door heeft Louise de laatste hand aan haar sortie kunnen leggen. "Ei zoo, heb jelui de rollen al verdeeld?" vraagt mevrouw Armelo, die Louise straks met haar simpel stroohoedje op, en een pakje onder de eenvoudige mantille verborgen, aan de zij van Thomas de woning ziet verlaten: "Moeten er nog meer in den arm worden genomen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek