Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Een groot aantal kennissen en vrienden zijn opgezocht, die beloofd hebben, heden avond op Vredenoord te komen, en Lena en Marling zijn nu op den terugweg. Pratend, keuvelend en schertsend rijden zij door, en zij hebben den leêren teugel los over den nek hunner paarden geworpen, die reeds verscheidene minuten stappen. Nu staakt het gesprek. De zon neigt naar de westerkimme.
Zie, de nacht is voorbij met zijn bange droomen ! Het oude is voorbijgegaan ! Voorwaarts den nieuwen dag tegemoet !" Weer volgen twee andere ruitergroepen, doch zie! de laatste dezer twee houdt bij Marling en Lena halt. Dat is de sterke Kloppersstam.
Met een vroolijken lach begroette hij de ruiters en zeide: »Dank je, mannen, dank je! Daar doe je nu eens goed aan! Dat is echte Afrikaansche vriendschap, die op den laten avond nog mijn hart verheugt komt binnen!" »Lena, waar zit jij?" riep hij. »Haal eens gauw eenige flesschen wijn!" Met de hulp der vrienden werd met bekwamen spoed een lange tafel in orde gesteld, en men nam plaats.
»Maar misschien begint mijn dichtader wel te vloeien, als ik van middag mee mag naar het dorp," schertste Marling. »Goed," zeide Lena in denzelfden toon, »jij gaat mee, maar jij zorgt dan ook voor een gedicht!" Na het eten werden de paarden gezadeld. Lena nam den goudvos, en Charles besteeg den langbeenigen »Vijftigponder," die in den stal van baas Kloppers werkelijk was opgefleurd.
Links van Dirk Kloppers' huis is dat van zijn zoon, van Jan, gebouwd. En dáár staat de oude, welbekende lindeboom met de verweerde bank er onder. En dáár, tegen den knoestigen stam geleund, stond Lena bij het afscheid. Zij zwaaide tot een laatst vaarwel met haar zakdoek, toen Charles met zijn moeder en broeder van Vredenoord vertrok.
De een had drie centen, een ander een kwartje, een derde 'n cent enz. enz.; de meesten echter hadden evenals Kitty, niets. De hoofdonderwijzer kwam spoedig dood kalm terug: "Hier Lena, daar is het verloren schaap weêr," zei hij tot het overgelukkige kind, terwijl hij haar den gulden overhandigde. "Je moet verder maar eerst goed zoeken en je niet dadelijk zoo opwinden," vermaande hij.
Tyras heeft zich weer neergevleid bij den stam van een kastanjeboom, en snapt met open bek naar de vliegen, die hem plaagziek om de ooren gonzen. Maar Lena's goudvos, dien zij bij den teugel houdt, slaat met de slanke pooten ongeduldig in het mulle zand. »En waar heb je dien mageren knol toch opgevischt?" vraagt Lena, terwijl ze op Marling's langbeenigen rossinant wijst.
»Ik dacht het wel," zeide hij schouderophalend; »'t is niet veel soeps!" En zich tot zijn broeders wendend, roept Zeger Jansen: »Op jongens, naar Waterfontein!" Zij gaan naar buiten, en een oogenblik later verkondigt luid hoefgetrappel, dat de Boeren zijn vertrokken. Charles Marling en Lena, zijne vrouw, zaten in de huiskamer.
En Fox en Julia in feestgewaad! 't Is geen kleinigheid, 'k Ben wat blij, dat ik gekomen ben. Kijk eens, dat is nu mijn cadeautje. Ik hoop, dat je 't mooi vindt, meisje. Ik kan maar niet vergeten, hoe bedroefd je was over 't verlies van sneeuwwitje en daarom heb ik je nu een ander sneeuwwitje meegebracht." "Een pop!" riep Lena opgetogen. "Oompje, hoe heerlijk!"
Welk land is schooner dan ons Afrika?" »Ik zou, met u aan mijn zijde, heel Afrika willen doorkruisen," voegt Charles er aan toe, Lena aanziende. Er gaat een blos over haar gelaat komt het van den weerschijn der avondzon? Doch snel gevat antwoordt zij: »Er zou een heele tijd mee gemoeid zijn, vooral als we, zooals op dit oogenblik, slechts stapvoets vooruit komen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek