Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
»'t Is vernuftig uitgedacht," zegt Marling, »maar de molen staat te laag; hij kan geen wind genoeg vangen." »En als hij op den heuvel stond," antwoordt Lena, »dan zou het water de schepraderen niet kunnen bereiken. Zoo hapert het altijd hier of daar." »Goed gezegd," meent Marling meesmuilend.
En de lindeboom werpt zijn breede schaduw door het raam, en de zangvogel in zijn takken zingt zijn schoonste liederen, en helder klinkt het gejoel van een schaar vroolijke kinderen uit den bloementuin vóór het huis. Maar Lena zit aan de tafel en bedient hem, zooals een zuster een broeder bedient, die hongerig en dorstig is thuis gekomen.
»Dat is onze korenmolen," zegt Lena met zekere deftigheid; »Grootvader heeft hem vijf jaar geleden laten bouwen. Hij kan door wind en water worden gedreven kijk maar! Is er water genoeg in de beek, die van de heuvelen neerstroomt, dan komen de groote schepraderen in beweging, die de steenen doen draaien, en is er geen water, dan moeten de molenroeden het kunnen."
»Maar het is toch in elk geval beter dan het koren in een koffiemolen te malen vind je niet Charles?" zegt Lena vroolijk. »Ja zeker," lacht hij, »dat geef ik je gewonnen." Nu slaan ze de lange oprijlaan in, rijden de hutten der Kaffers voorbij, die bij baas Kloppers in dienst zijn, en komen op het erf. Er staan thans twee flinke woongebouwen.
En zwijgend staren Charles en Lena de ruiters na. Nog lang is de witte schimmel zichtbaar met zijn ruiter. Doch plotseling stijgen grijze dampen omhoog uit het veld de ruiter en zijn schimmel nemen reusachtige vormen aan de lijnen versmelten in den nevel verdwenen zijn ros en ruiter.... Marling's bruine oogen staan strak en treurig.
Op het plein maakte deze groep halt, en onder hoonend geschreeuw werd de Vierkleur aan flarden gescheurd. »Zie zoo, nu zijn de Boeren verloren!" spotte de Amerikaan; »en met zulke schepsels wil je de overwinning behalen, Marling?" Charles zeide niets; zijn wenkbrauwen fronsten zich. Nog een paar wenkbrauwen fronsten zich boven hem. Lena liet het gordijn vallen.
Wij bevinden ons midden in een groote Boerenvergadering, en wij zien er verscheidene bekende gezichten. Bijna de geheele familie Jansen is aanwezig, zelfs tante Martje niet te vergeten; ook de Kloppersstam is flink vertegenwoordigd, en Charles en Lena ontbreken evenmin.
Neen, ik heb de opdracht, om eene filiale op te richten voor het kassierskantoor der firma C. Harley & Co." »Wat is een filiale?" vraagt Lena. »Een hulpkantoor," zegt Charles. »En waar richt je die filiale op?" vraag Lena op nieuw. »In Johannesburg." Er komt een kleine plooi op haar blank voorhoofd. »In Johannesburg," zegt ze, »in Johannesburg!"
De veldkornet , een betrekkelijk jonge man met een innemend, schrander uiterlijk, wien men bij den eersten oogopslag kon aanzien, dat hij een broer was van Lena Marling, stond naast hem, met den verrekijker in de hand. Bevelvoerende Boerenofficier. »De Roodbaatjes laten ons hier nog al lang met rust," meende Jansen.
»Je hebt hem zeker van een Engelschman gekocht?" vraagt Lena, terwijl de schalk om haar lippen speelt. »Of van een onvervalschten Transvaalschen Boer," antwoordt Marling lachend. »En hoe maakt het je moeder?" vraagt Lena, doch bij deze vraag verdwijnt de lach op Marling's gelaat. »Moeder is verleden jaar overleden; ik heb aan haar eene trouwe zorgende moeder verloren, Lena."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek