United States or Malaysia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoodra hij op het slagveld aankwam, heeft hij tot den Kommandant gezegd: »Dat maxim ginds hindert ons ik zal het tot zwijgen brengen!" En dwars door den kogelregen is hij heengegaan, en heeft zijn woord gestand gedaan!" Doch bij deze woorden kwam een gewaarwording op bij tante Martje, die zij niet beschrijven kon.
»Is dat je laatste woord?" vraagde de oude Jansen. »Ja," zeide hij met harde stem. »Eer uwen vader en uwe moeder, opdat uwe dagen verlengd worden in het land, dat de Heere, uw God, u geven zal!" zeide tante Martje met plechtige stem, doch haar woord verwaaide in den storm der hartstochten als het woord in de wijde wildernis, waar het geen echo vindt.
Wij bevinden ons midden in een groote Boerenvergadering, en wij zien er verscheidene bekende gezichten. Bijna de geheele familie Jansen is aanwezig, zelfs tante Martje niet te vergeten; ook de Kloppersstam is flink vertegenwoordigd, en Charles en Lena ontbreken evenmin.
Doch tante Martje zocht haar kamerke op, want haar hart was vol. En evenals Hanna hare ziel uitgoot in den tempel voor God, stortte moeder Jansen haar hart met al zijn angst en vreeze uit voor den Heere. Het werd namiddag, toen Eliëzer terug kwam van zijn tocht naar Rhodesia.
»Ik moet Frits zoeken," zeide hij bepaald. »Frits en niemand anders. Ik word er toe gedrongen." Had hij een openbaring gehad, of dreef hem dat geheimzinnig voorgevoel, dat wij niet kunnen verklaren, en dat toch onze daden bepalen kan? »Ga dan, en de Heere zegene u in uw edele taak," zeide tante Martje bewogen.
Het verwonderde hem echter, dat tante Martje sprak van een vroegeren, door haar geschreven brief. »Dit is de eerste brief, dien ik van Waterfontein ontvang," zeide hij verbaasd. »Toch is het de tweede, dien uw moeder aan u schrijft," zeide het meesterke; »ik heb zelf den eersten brief op de post gebracht." »Hij is nooit in mijn bezit gekomen," zeide Frits op stelligen toon.
»Neen," zeide Frits op kalmen toon, »maar ik kan bewijzen, dat ik het niet heb kunnen doen. Vrouw Williams weet het, dat ik mijne kleeding, waaraan Eliëzer mij meende te herkennen, ten haren huize heb verwisseld tegen eene militaire uniform. Zij is mijn getuige." Het was tante Martje vreemd te moede.
De spanning in zijn gelaatstrekken was geweken, en hij zette zich weer bedaard neder op het veldstoeltje. »Jack en Frits gelijken elkander in grootte en lichaamsbouw?" vraagde hij opnieuw. »Zeker," zeide tante Martje, die met de scherpzinnigheid van een moeder de vragen van den grijzen Voortrekker volgde. »Ook in gang en houding?" »Volkomen," antwoordde zij.
»Van Krugersdorp!" riep tante Martje, en haar hart sloeg hoorbaar: »hoe staat het met het gevecht?" »Tot nog toe zijn de Engelschen door onze linie niet heen," zeide de grootste. »En ze komen er ook niet door," zeide de kleinere, terwijl hij zich op de tanden beet van pijn, want de kogel scheen het been geraakt te hebben.
Veel nieuws kon hij niet mededeelen, want het belangrijkste wist tante Martje reeds uit den mond van haar zoon, en zeker ware hij reeds eerder thuis geweest, had hij niet een vriend der Jansens meegebracht. Deze vriend was het meesterke, die door tante Martje werd ontvangen met de liefde, waarmede zij haar eigen kind zou ontvangen.
Woord Van De Dag