Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
En naast haar zit het meesterke, en uit die zachte, weemoedige oogen blinkt thans een straal van groote vreugde, zooals er vreugde liggen kan in onze oogen, als het hoogtijd is in ons leven. En voor tante Martje is deze tocht enkel glorie en licht, en in hare ziel ruischt het woord van den psalmdichter: »Wat zal ik den Heere vergelden voor al zijne weldaden, aan mij bewezen!"
Hij dacht aan de zwerftochten door de groote wildernis. »Doch waar is je man?" vraagde hij, een veldstoeltje nemend, en zich bij de eiken tafel nederzettend. »Ik verwacht hem elk oogenblik," zeide tante Martje, en nauwlijks had zij dit gezegd, of de breedgeschouderde gestalte van Reinard Jansen trad, het doek bij den ingang wegslaande, de tent binnen.
»Eliëzer is toch nog in je dienst?" vraagde hij. Tante Martje knikte bevestigend. »Dan moet Eliëzer naar Rhodesia." »Wat moet hij daar doen?" vraagde Reinard Jansen met groote oogen. »Frits opzoeken en spreken," meende de Voortrekker.
»Weet ge 't zeker?" vraagde de oude Voortrekker, terwijl op zijn gelaat een zekere spanning zichtbaar werd. »Ik weet het zéker," zeide tante Martje op stelligen toon; »Eliëzer heeft hem gezien." »Frits heeft ook een omweg gemaakt, toen hij dien avond vertrok naar Rhodesia," zeide Reinard Jansen; »het staat gelijk." »Waarom maakte Frits dien omweg?" vraagde de grijsaard. Jansen antwoordde niet.
»Van de Jansens?" zeide de grootste nadenkend. »Ik heb van een Frits Jansen hooren spreken alle respect voor dien jongen man! hij heeft zich kranig gehouden." »'t Is mijn zoon," zeide tante Martje; »hoe is het met hem?" »Toen ik over hem hoorde spreken, was hij nog ongekwetst. Maar 't is een kerel, moeder Jansen, ge moogt trotsch op hem zijn.
Moeder Jansen was bezig aan haar huiselijk werk, en zat in de schaduw van de gespannen tent, die tot tijdelijke woning dienst deed, toen het meesterke haar naderde met het verrassende plan: »Tante Martje, ik ga naar Rhodesia." »Naar Rhodesia?" vraagde moeder Jansen verwonderd.
Tante Martje was bezig aan het kousen stoppen, en het meesterke, dat er sterker uitzag dan vroeger, trad, daar de namiddagschool juist uit was, tegelijk met Frits en Jack het woonvertrek binnen. Van buiten kwam het getrap en gestamp van paardenhoeven en de luide kreten der Transvaalsche jeugd, die hun paarden bestegen en onder een groot lawaai naar huis reden.
Ik stak een vuurhoutje aan, maar het had nauwelijks vlam gevat of Eliëzer riep verschrikt: »Baas, ouwe baas, wat gaat ge doen?" Hij had mij onmiddellijk herkend." Moeder Jansen zuchtte; baas Kloppers zweeg en staarde peinzend voor zich uit. »Hoe laat verliet Frits de ouderlijke woning?" vraagde hij na een pauze. »'t Was half vijf," antwoordde tante Martje. »En hoe laat brak de brand uit?"
Juist kwam een Kaffer hem tegemoet, maar het was voor Frits Jansen een wreede teleurstelling, van dezen te hooren, dat zijn vader reeds heden morgen met zijn broeders, die te Waterfontein op bezoek waren, weggereden was in den oorlog. Tante Martje stond op het erf voor het huis, toen Sultan, dien zij eenige brokken brood toewierp, met vroolijk geblaf en groote sprongen wegijlde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek