Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
»Nooit weer over mijn drempel!" riep Jansen nog eens. »Neen," zeide Jack Williams met een grimmigen vloek, »over dien drempel zal ik nooit meer komen dat zweer ik!" Er zat geen vroolijk gezelschap aan het avondeten. Tante Martje had roodgekreten oogen, en op het gelaat van baas Jansen lag een diepe plooi van smart en verontwaardiging.
»Zijn waarheidsliefde is onverdacht," zuchtte tante Martje. »Hij kan zich vergissen," zeide Kloppers bedachtzaam. »Hij heeft zich niet vergist," beweerde Jansen. »Hoe groot was de afstand tusschen hem en den brandstichter?" vraagde Kloppers. »Een en veertig pas," zeide Jansen. »'t Was nacht," wierp tante Martje er tusschen in.
Verwonderd keek zij op naar den schimmel en zijn berijder, en het was voor haar een liefelijke verrassing, toen zij haar oom herkende. Vlug liep zij den hooggeschatten grijsaard tegemoet, maar hij sprong van het paard, en haar hartelijk de hand drukkend, zeide hij vol deelneming: »Nicht Martje, hoe gaat het hier?"
»Maar Vader is vertrokken," zeide Frits Jansen, en de vreugde des wederziens werd voor hem getemperd door deze groote teleurstelling. »Vier uren geleden is uw vader vertrokken," zeide tante Martje zacht. »En onverzoend!" klaagde Frits. Zijn moeder wist niet, wat zij daarop zou zeggen, en was evenzeer bedroefd. Frits staarde naar het nieuwe huis. »Is Eliëzer nog niet terug?" vraagde hij.
Tante Martje ging stil haars weegs, zuchtende en biddende, en het meesterke sneed het door de ziel, dat in de familie, waaraan hij zooveel te danken had, de demon van den tweedracht zijn intrek had genomen. Natuurlijk was deze tweedracht geen geheim gebleven voor den omtrek.
Zij drukte het meesterke de hand, en de heldere tranen kwamen in haar oogen. Ach, het waren de eersten niet! Er was geen dag voorbijgegaan, dat zij niet had geschreid, en dat zij niet in de eenzaamheid met roepen en smeeken zich had gewend tot God om haar kind! Doch ge zoudt Reinard Jansen onrecht doen, wanneer ge meendet, dat hij het verlies van zijn kind minder gevoelde dan tante Martje.
»En ik ben ook niet bevreesd," voegde hij er aan toe, »want gij weet toch ook wel, dat de liefde de vrees buiten drijft." »En wat wilt ge er doen?" vraagde tante Martje, den zwakken jongeling aankijkende. »Ik wil Frits zoeken; zien, of hij niet gekwetst is, en hem helpen, als ik kan." »In het gewoel van het gevecht?" Hij knikte. »En waarom mijnen man niet?" vraagde zij plotseling.
»Het verwondert mij eveneens," ging hij nadenkend voort, »dat Moeder met geen woord van mijn brief melding maakt." »Hebt ge dan een brief geschreven?" vraagde het meesterke verrast. »Wis en zeker," verzekerde Frits. »Tante Martje heeft elke week tweemaal naar het dorp gezonden, om naar brieven te vragen," zeide het meesterke, »doch nooit een brief van u ontvangen. Dat weet ik zeker."
»Twee en een half uur hebben de Engelsche kanonnen en maxims aan één stuk op ons geschoten en de klippen bont en blauw gebeukt, waarachter wij lagen," zeide de grootste. »Hebt gij ook iets van de Jansens gehoord?" vraagde tante Martje met een bevend hart.
Hij bedoelde de honderden Kaffers, die in een naburige goudmijn werkten. »Zij hebben gisteren het werk gestaakt," zeide tante Martje, »maar uw vader is gisteren avond nog laat naar hun woningen geslopen, en heeft geen onraad bespeurd." »Als ze maar niet door de Engelschen worden opgezet," meende Frits. »Uw vader vreesde het!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek