Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Daar buiten, in de straten, klonken wilde oproerkreten en donderde de zang de revolutie. Wat hinderde het? Het stampende huwelijksscheepke had door de schuimende branding de haven bereikt: de haven van verzoening, van vrede, van onveranderlijke liefde.... »Lena," zeide hij »Leentje!" »Charles," zeide zij »Charlie!"
In ademlooze spanning hangt Marling's blik aan haar lippen, doch Lena zwijgt, en peinzend gaan haar slanke vingers door de gele manen van haar goudvos.
»O Lena," zeide hij, »mijn veldbloemke! Ik had gehoopt, dat ge in het vrije veld zoudt blijven, en de wakkere huisvrouw worden van een rechtschapen Afrikaanschen Boer, maar ik laat u vrij ge kunt zelf beslissen. Wilt ge echter waarlijk met dien Engelschman mee? Zult ge niet verkwijnen in de muffe lucht van de goudstad?"
»Wij hebben den edelen grijsaard voor den laatsten keer hier op aarde gezien," zegt hij met nokkende stem. En Lena strekt de armen klagend uit naar de verte en roept: »Wagen Israëls met zijn ruiters ach keer weder!" Zoo staan zij daar, in droeve gepeinzen.
Die met de mooie lange krullen was zeker Liesje, je weet wel, die naar de dwergen over de zeven bergen ging, om haar kipje te zoeken. En daar had je wezenlijk ook Lena Frits kende haar dadelijk aan den tooverketting, dien ze om den hals droeg. Naast Lena stond nu, dat was al heel gemakkelijk te raden. Een rood kapje had ze op 't hoofd, een mandje aan den arm!
Doch Marling zelf had tot op dezen morgen met niemand over de teedere zaak gesproken, zelfs niet met Lena, die zoo even met een vollen emmer melk in het »kookhuis", tegenover het woongebouw, was verdwenen. De oprijlaan af naderde thans de oude Kloppers. Hij had het geweer over den rug en den bandelier met de scherpe patronen over den schouder. Hem volgden, achter elkander, twee kaffers.
»Ik verlang naar Vredenoord, mijn dochterke," antwoordt hij mild en vriendelijk. Hij zegt dit weer op zoo'n bizonderen toon. Lena wil hem vragen; »Bedoelt gij het aardsche of het hemelsche Vredenoord?" doch zij kan het woord niet over haar lippen krijgen. En nog een laatste handdruk aan al de familieleden, een laatst vaarwel, en de ruiterstoet zet zich opnieuw in beweging, het noorden in.
»De Uitlander is gekomen als de gast van den Transvaalschen Boer," antwoordde Lena, »en heeft zich nedergezet aan zijn gastvrijen haard. En nu vind ik het hoogst ongepast en zeer ondankbaar van den gast, dat hij eischen gaat stellen en dreigingen laat hooren, want hij is slechts de gast en niet de heer van het huis."
Zij zag niet wie er binnen kwam, maar zij voelde het aan haar hart. Nu moest de beslissing vallen. Een rilling ging door haar leden. Marling bukte zich over zijn kleinen, slapenden jongen, wiens mollige armpjes boven op het dek lagen. En toen zag hij zijn vrouw aan. Hoe bleek zij was! Nu eerst viel het hem op. Welk een zwaar lijden was over haar ziel gegaan! »Lena!" zeide hij mild en teeder.
»Ze zoeken iets," zeide Lena. »Wien bedoelt ge?" vraagde Marling. »Wel de Uitlanders." »Er zijn grieven," zeide Charles met eenigen klem. »Waar zijn er geen?" vraagde Lena. Marling antwoordde niet dadelijk, doch nam het blad weer ter hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek