Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
»Dat is baas Roodbaatje," meent hij, »wis en zeker; het gewonde Roodbaatje uit Engeland." »Goed geraden," zegt Marling, en reikt hem de hand, doch slechts aarzelend en verwonderd neemt de oude kaffer die hand aan. Ook Lena is verwonderd, want het is in Zuid-Afrika geen gewoonte, dat een blanke, een witmensch, aan een kaffer de hand reikt. Nu begeven Marling en Lena zich naar binnen.
En achter hen staan hun paarden, en de moedige dieren bijten ongeduldig op de stalen gebitstang, en schuren met de voorpooten den harden grond. Doch Lena heft haar lieftallig gelaat op tot Charles, en nieuwe moed, hoop en vertrouwen beginnen te tintelen in hare vriendelijke oogen.
Maar ge zult het gewaar worden, dat deze golven en brandingen slechts in uw verbeelding bestaan, en later later zullen wij over uw schrikbeelden praten, zooals groote menschen praten over de spoken hunner kinderjaren." Hij wordt al welsprekender. Lena zegt geen woord meer, doch staart hem in het vriendelijk gelaat, waarover thans, de lichtglans heentrekt der scheidende avondzon.
»Stemrecht voor Uitlanders," riep Lena, »dat kan immers niet! De naam van Uitlander duidt immers reeds aan, dat hij geen burger is!" »Laten wij over geen woorden kibbelen," hernam Marling. »De zoogenaamde Uitlanders zijn even goed burgers als de anderen; ik herhaal het nog eens." Lena stond op, en nam uit een tasch, die tegen den muur hing, een Hollandsch-Afrikaansch blad.
Op een middag, we waren in het koffiehalfuurtje juist zoo gezellig in gesprek met den hoofdonderwijzer die nu eens hier, dan daar een kijkje ging nemen kwam Lena, een van onze vriendinnetjes heel opgewonden, schreiende binnenstormen.
Arme Lena, het dienstmeisje zou haar 's middags van school komen halen en samen zouden ze een flesch eau-de-cologne koopen voor Lena's Moeder, die den volgenden dag haar verjaardag zou vieren. Het kind had maanden lang gespaard, om hare moeder bij die gelegenheid te kunnen verrassen. Ons hoofd vroeg dadelijk, of er nog andere kinderen waren, die geld in den mantelzak hadden.
»O het is waar!" roept hij met welsprekenden mond; »ik neem de verantwoordelijkheid op mij. En één ding vergeet ge, Lena, de hoofdzaak, dat wij leven uit hetzelfde geloof, uit hetzelfde beginsel. Uw God is mijn God, en deze geloofsgemeenschap zal ons scheepke veilig brengen door alle golven en brandingen heen die gij, verstandig schepseltje, ziet.
»Die er weer over begint, verbeurt elken keer een shilling," zeide Marling. »Aangenomen!" antwoordde Lena, en lachend sloeg zij in zijn uitgestoken hand. Te samen zaten zij nog een wijle te spreken over allerlei kleine huiselijke aangelegenheden, waarover de huisvrouwen in den regel zoo gaarne met hunne mannen spreken, totdat het tijd werd voor het kantoor.
"Kom aan, jongeheer, nu weer een dansje," riep hij, "je wordt niet alle dag op een bal in 't bosch gevraagd!" Ja, 't was ook zoo: hij moest nu maar eens weer aan 't dansen. Wacht, daar stond de lieve Tweeoogje. Frits er heen, en een oogenblik later zwierde het paartje al lustig de zaal rond. Toen gedanst met Lena.
»O Lena," zegt hij nu met een stem, waarin hoop en vrees met elkander worstelen, »gij spreekt van eene zusterlijke liefde, doch ik bedoel nog eene andere liefde, die dieper gaat, en die ons over de afgronden van den rassenhaat zal heendragen met lichten vleugelslag!" Nog altijd spelen Lena's vingers met de manen van haar goudvos. »Als het maar waar was!" zucht ze.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek