United States or Yemen ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ja," riep hij uit met een vervaarlijke stem, terwijl hij gedurig met de breede vuist op den voor hem liggenden Bijbel sloeg: "hoor mijn stemme, gij kuddeke Israëls, en geloof mijn woorden, niet aan hen gelijk zijnde, die ooren hebbende, niet hooren, en, oogen hebbende, niet zien willen.
"Ik hef mijne oogen op naar de bergen, vanwaar mijne hulp komen zal. "Mijne hulp is van den Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft. "Hij zal uwen voet niet laten wankelen; uw Bewaarder zal niet sluimeren. "Ziet, de Bewaarder Israëls zal niet sluimeren, noch slapen. "De Heer is uw Bewaarder, de Heer is uwe Schaduw, aan uwe rechterhand. "De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts.
»Wij hebben den edelen grijsaard voor den laatsten keer hier op aarde gezien," zegt hij met nokkende stem. En Lena strekt de armen klagend uit naar de verte en roept: »Wagen Israëls met zijn ruiters ach keer weder!" Zoo staan zij daar, in droeve gepeinzen.
En evenals voor producten van de laatstgenoemde soort, in het algemeen: voor alle handelswaren geldt voor werken van kunst en letterkunde, dat het publiek er belang bij heeft omtrent hunne herkomst juist te worden ingelicht: wie een schilderij valschelijk voorziet van den naam Jozef Israëls maakt niet alleen inbreuk op het persoonlijkheidsrecht van den schilder, maar maakt zich tevens schuldig aan misleiding van het publiek.
Noch bij de Tataren, noch bij de Kopten in Egypte, noch bij de Arabische Bedouïnen, noch bij de tien verlorene stammen Israëls, noch bij eenig ander verwilderd of laag gezonken volk der wereld, waarvan men de Zigeuners wel heeft willen afleiden, ontdekken wij het portret van een stam of eene volksklasse, dat in alle bijzonderheden zóó op de Zigeuners gelijkt.
De kruisvaarders begonnen daarom de verovering van Jeruzalem reeds aan den Rijn en aan den Donau, waar wreedheden tegen de arme kinderen Israëls werden uitgeoefend, zooals hunne voorvaderen die nauwelijks van Salmanassar geleden hadden, en bij welke gelegenheid de vertwijfelde Israëlieten, bij de verdediging van hunne Jodenkwartieren, van hunne synagogen en van hun geloof, een heldenmoed en eene gelatenheid aan den dag legden, als vroeger de Makkabeën bij de verdediging hunner heilige oorspronkelijke woonplaatsen.
»De Gods Israëls hoort zijn volk aan alle plaatsen," riep de hoogepriester. »Hij heeft ons geroep gehoord, toen wij, ver van ons land als slaven van den pharao, tichelen bakten en versmachtten. Hij hoorde en zag ons, toen wij aan de wateren Babylons weenden. Hij koos uw vader tot het werktuig onzer bevrijding, en zal ook heden mijn gebed verhooren en uw hart vermurwen.
Ze gingen op in plannen voor hun onafhankelijkheid. De herinnering aan Israëls glorie werd opgeroepen. Alle veroveraars hadden ze afgeslagen: Antigonus, Crassus, Varus... "Ellendelingen!" zei de Proconsul. Want wel verstond hij de Syrische taal: zijn tolk diende slechts om hem tijd tot antwoorden te laten.
Onze hoogste, heiligste plaatsen hebben zij genomen, en niemand kan zeggen wat het einde zijn zal; maar dit weet ik zij mogen Judea vernielen en Jeruzalem, die liefelijke bloem, vertreden, Israëls roem zal blijven stralen als een lichtende ster; want zijn geschiedenis is Gods geschiedenis. Hij was hun wetgever op Sinaï, hun leidsman door de woestijn, in den krijg hun aanvoerder, hun koning.
Ik heb den Saul van Israëls gezien en dien van Rembrandt, en vooral die van Rembrandt heeft mij ontzaggelijk ontroerd. Maar hij stijgt toch maar tot een bepaalde hoogte van het ziels-drama van Saul, want zijn kunst is niet voortschrijdend. Zij vat wel samen één moment, doch de ontwikkeling, de wezenlijk tragische ontwikkeling van het karakter kan alleen de treurspeldichter schrijven.
Woord Van De Dag