Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
En daarom ook geen brief. Wat zou hij haar ook schrijven? Zij herinnerde zich, hare moeder eens gezien te hebben, hoe zij met een gelukkig lachje een pakje oude brieven opende, die in een kistje zorgvuldig bewaard werden. "De brieven uws vaders," had zij gezegd, toen het jonge meisje haar vroeg, "uit den tijd, toen wij nog bruid en bruidegom waren."
"Duur genoeg betaald!" bracht zij met moeite uit. "Hoe zoo?" "Omdat gij voor uw leven aan eene vrouw geketend zult zijn, die uws gelijken met den nek zal aanzien, en eindelijk, die gij niet liefhebt, niet kunt liefhebben!" "Wie zegt u dat?" vroeg hij, en een fijn lachje speelde om zijn mond, "zou het laatste zoo onmogelijk zijn? Mij dacht, gij weet het tegendeel uit ondervinding.
"U verstaat geen Engelsch, doch het is maar kort." "O, ik zal het wel verstaan," antwoordde Landau met hetzelfde lachje en sloot de oogen. Alexei Alexandrowitsch en Lydia Iwanowna zagen elkander veelbeteekenend aan en de lectuur begon. Stipan Arkadiewitsch was volkomen neergedrukt door deze geheel nieuwe en nimmer gehoorde redeneeringen.
Een smartelijk lachje gleed om des meesters mond. Hij tastte onwillekeurig in de losse kiezels: de kleinste, helaas, docht hem tot het neerschrijven van zijn credo groot genoeg. »En", vervolgde de stem weer »hoe zit gij thans hier zoo alléén? Waarom is =zij= thans niet bij u, die toen zoo dicht aan uwe zijde was? Eilieve, mijn vriend, hoe is dit?
Liesje's tranen echter hielden op te vloeien; er straalde zulk een wondervolle vrede van het kinderaangezichtje daar voor haar hoe schoon moest het zijn, zoo zacht te slapen, met zulk een gelukkig lachje, zonder de smart des levens te hebben ondervonden! "Ween niet, tante! Hij slaapt zoo rustig! hij ziet er zoo gelukkig uit." Toen keerde zij zich om en ging langzaam heen.
"Hoe gaarne had ik geweten, waaraan u dacht. Was het iets gewichtigs?" "Wat moet ik er verwaaid hebben uitgezien!" dacht zij, maar toen zij zijn gelukkig lachje zag, bemerkte zij, dat zij integendeel een goeden indruk op hem moest gemaakt hebben. Zij bloosde even en glimlachte blijmoedig. "Waarlijk ik weet het niet."
Omdat u dien niet in mij begreep; ook al zag u me misschien aan, dat ik er veel aan doe. Ik begrijp u in het geheel niet. Juist ... Maar laat me toch niet zoo over mezelven praten; ik praat liever over u. En ik liever over u. Wees dus nu voor de eerste maal galant tegenover me en spreek ... over uzelven. Hij boog met een lachje. Als u me dan niet pedant vindt. Ach wel neen.
Ik zal u armer verlaten.... Des konings blik verzachtte; een klein lachje speelde om zijn lippen. Ik zal u door mijn schatbewaarder laten geven wat ge vraagt! Bewaart die ook het levensgeluk voor mijn kind? Getroffen zweeg de koning. Toen reikte hij Elze's vader de hand. Ziehier! zei hij. Bedoelt ge hiermee, o koning, dat uw hand dit geluk bewaren zal?
"Juist, juist," zei Flipsen met een onmerkbaar lachje om zijne lippen. "Nu jongens, zoekt maar goed. Er zal hier of daar nog wel wat te vinden zijn." Hij liet de jongens staan en ging naar huis. Maar hij lachte inwendig van pret, want hij twijfelde niet, of hij was thans de daders wel degelijk op het spoor. "De pottenschipper," mompelde hij tusschen de tanden.
Terwijl Van Barneveld Coba's brief in den zijne sluit, en, nog eens naar haar opziende, weder dat lachje om haar lippen bemerkt; nu hij plotseling een geheim in dien brief vermoedt, 't welk op een verrassing voor hem zal uitloopen, nu kan hij toch niet anders dan in stilte erkennen, dat er sedert gisteren wie weet, na dat getrouwer innemen en dat heerlijke slapen iets in die bleeke kleur is gekomen wat men leven mag noemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek