Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Van de keuken begaven wij ons naar de eetzalen, omdat het etensuur weldra zou aanbreken. Onderwijl wij daarop wachten, zal ik even vertellen dat de gevangenen in 3 klassen of groepen verdeeld zijn, waarvan de 1e klasse de hoogste is, daarop volgt dan tweede en derde klasse.
"Neem haar in uwe slaapkamer, daar, en laat ik het hoentje braden, terwijl gij het haar zegt." Rachel ging weder naar de keuken, waar Eliza zat te naaien en de deur van een slaapkamertje openende, zeide zij vriendelijk: "kom hier binnen met mij, mijne dochter. Ik heb u iets nieuws te zeggen."
"Ja! kon ik het weten?" zeide Barbara, terwijl zij mede hare krachten aanwendde om den Baron te verlossen: "die hond snuffelt altijd bij mij in de keuken. Laatst heeft hij een hoentje knap opgepeuzeld, dat ik in de soep wilde doen."
Anna was werktuigelijk opgestaan, en met de meisjes verdween de moeder in de keuken. "Geef ons een borrel," vroeg Willem. Het noodweer liet geen oogwenk af. "Wij zaten te bidden," zei Jansen. "Ik heb u niet binnen gelaten dat gij drinken zoudt. Bij zoo'n weer laat een kristelijk mensch zelfs geen hond op straat. Dáárom!" Er viel een slag dat de muren dreunend schenen te bewegen.
Verschrikt deed hij een stap achteruit. Effendi! riep hij uit. Is 't niet zoo? Neen, gij ziet mij toch niet voor een giftmenger aan! Heb ik dat gezegd? Gij hebt u misschien wel vergist, en het rottekruid voor suiker aangezien. Neen, neen! Uw oog bedriegt u. Ik ben in 't geheel niet in de keuken geweest. Maar ik zie u er toch, en mijn oog liegt niet. Neen, gij vergist u.
Gedurende de enkele weken dat de zomer duurt, worden deze planten en vruchten ijverig ingezameld en tegen den winter aan 't gisten gemaakt. Aangezien de beren zich echter slechts bij uitzondering vertoonen en de jacht op dit verscheurende dier altijd een gevaarlijk werk blijft, valt er op geen berenvleesch te rekenen en is het rendierenvleesch de hoofdschotel der inlandsche keuken.
Het jongemensch verwaardigde zich niet, aan Oliver een ander teeken van herkenning te geven dan een vroolijke grijns; hij keerde zich om en vroeg de bezoekers, hem de trap af te volgen. Ze liepen een ongebruikte keuken door; toen zij de deur openden van een laag, duf riekend vertrek, dat op een kleine binnenplaats uitgebouwd scheen te zijn, werden zij ontvangen met een schaterend gelach.
"Laat den hond in de keuken, Richard!" "Nee, nee! Hij moet hier komen! Ik wil hem zien! Hec! Hec!" Haast huilend van angst, dee ze de deur open. De hond sprong jankend naar binnen naar het bed, lekte de vrije hand van den zieke. "Richard, ga nou slapen, blijf nou rustig." "Wie ben jij?... Waar is mijn vrouw?... Wat moet jij hier?... Ga weg van mijn bed! Ga weg!"... "Doet je dat goed?"
"Dat ben jij niet... Jij bent 't niet... Blijf van me af... Bijt me niet in mijn arm... Laat mijn arm los!" "Richard! Richard!" "Het is koud!... Heb jij 't ook zoo koud? Geef me nog een deken... Ik klappertand van de kou... Ben jij daar Hec? Kom eens hier. Hec! Hec! Hec! Hec!" In de keuken begon de hond die zijn naam hoorde, te blaffen en met de pooten tegen de deur te krabben. "Hec! Hec!"
Op de kaart van den winkel ziet men nog een trap, ook achter de toonbank, maar heelemaal aan 't eind. Die trap liep naar beneden, en voerde met een tree of zeven naar de keuken, het tweede vertrek van de woning. Meer vertrekken waren er niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek