Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
't Zal me benieuwen, hoeveel er losgekomen is. Tiromtomtom! Zou ik vrouw Juttner dadelijk 't briefje laten lezen?... Blikslagers! als de jongen nu maar op zijn tellen past; hij zeit nog zoo dikwijls Kobus... Zij moet hem voor Donderdag nog eens goed onderhanden nemen. Tirommetomtijne, Als ik de duiten in handen heb, dan koop ik een huis hm! altijd voor Dorus natuurlijk op de Keizersgracht.
Tegen den deurpost staat een parapluie; vrouw Juttner bemerkt haar, en met de woorden: "'k Zal die parapluie maar meenemen, de mijne is weg," neemt zij het regenscherm onder den arm. "Slaap wel, Strijkkie! Droom ereis van me." "Geef m'n parapluie op, gauw!" hij grijpt tevergeefs naar zijn eigendom. "Mis, poes! Zul je om 't broekie denken, ouwe heer!
Toen Keesje hen uitliet, kon hij niet nalaten hem toe te voegen: "Dat is je niet meegevallen, ouwe droogstok!" Op straat gekomen, gaf de pandjesbaas zijn hart lucht door een stroom van verwenschingen tegen den procureur en Krates. De weduwe Juttner liep met hem mede, totdat hij, zich nijdig tot haar wendend, vroeg: "En wat moet jij?" "Wat ik moet? Denk je me nu zoo aan mijn lot over te laten?"
Strijkman heeft reeds de hand in den zak gestoken en grijpt uit gewoonte naar de papieren, maar hij trekt haar ledig terug, en op de weduwe Juttner wijzend, zegt hij: "Juffrouw Blommers heeft ze." "Wat?" "De pampieren, de bewijzen, meneer!" "O ja, daar wilde ik u juist om verzoeken. Heeft u alles bij u, juffrouw?" "Jawel, meneer de avekaat.
Een nauw bedwongen grimlach omspeelt Strijkmans' dunne lippen, en vrouw Juttner ziet welgevallig verwonderd haar zoon aan, die op het portretje wijzend, herhaalt: "Oome! hé, moeder?"
Als een jammerlijke verschijning, die in elken gelaatstrek schuld verraadt, zit hij daar, en juffrouw Juttner tegenover hem denkt: "Hij krijgt er wat van! Hij krijgt er wat van!" Ook haar is een rilling door de leden gevaren, maar zij houdt zich goed en tracht zelfs te glimlachen. Intusschen heeft Strijkman zijn zelfbeheersching teruggekregen.
Vrouw Juttner werpt een boozen blik op Strijkman, terwijl ze hem in de rede valt met de woorden: "Nou, zoo erg is 't nog niet: alle vijf! Zeg, de jongen is niet gek!" en plotseling bemerkende, dat zij op het punt is om zich te verspreken, voegt zij er bij: "Hij is alleen maar wat sufferig, nou en dan; is het niet zoo, m'n kind?" De pseudo-Dorus kijkt haar strak aan en herhaalt als voor zichzelf.
Was ik het maar nooit begonnen. Maar 't is toch ook vier ton! Als ik die kluit uitbetaald krijg, kan 't er wel af. Hm! die procureur is niet scheutig. God weet, hoe lang 't nog duren kan, eer... En 't is niet sekuur ook. Vrouw Juttner is te goochem. O! Philip, wat ben je een ouwe ezel geweest! Ja, maar ik moest toch een jongen hebben. Dat die Kobus, die krates, ook juist zoo'n moeder heeft.
Met een zonderlinge uitdrukking van dwaze verwondering ziet Strijkman vrouw Juttner aan, die onbedaarlijk lacht, nu en dan naar haar zoon Kobus, die bij het venster staat, kijkt en, op hem wijzend, giegelend zegt: "Wou je zijn stiefvader worden? God beware hem er voor!"
Juffrouw Ram's woorden en haar tegenwoordigheid hebben den pandjesbaas geheel en al van zijn stuk gebracht, en vrouw Juttner, die begrijpt dat alles verloren is, begint onder een vloed van tranen de toedracht der zaak te verhalen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek