Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
"Och, meneer! de stumperd hoort het niet; hij is doof, erg doof." "Dat merk ik!" "Dorus!" roept juffrouw Juttner luid, "ga eens naar meneer, gauw, en steek je vingers niet in je neus." De knaap doet een paar stappen vooruit en reikt den procureur de hand, die deze niet aanneemt. "Hoe oud ben je?" "Hè! hè! hè! hè!" "Hij is nou zestien jaar, meneer! Den 12den Januari geweest."
Langzaam staat Strijkman op en begeeft zich, gevolgd door vrouw Juttner, die haar zoon aan de hand medetrekt, naar het kantoor, waar de heeren Krasser en Van Blaak ijverig zitten te schrijven en tersluiks van hun werk opzien, als het drietal de deur binnenkomt. Bij het binnengaan fluistert Strijkman nog even: "Hou je nou goed, mensch!"
"We wouen er met uwés permissie nou wel ereis haring of kuit van hebben," voegt vrouw Juttner er bij. "Zoo!" Mijnheer Verhagen ziet den knaap strak aan, die zonder zich om iets of iemand te bekommeren zijn rozijntjes eet en onnoozel rondziet.
En toen hij eindelijk uit des procureurs mond de woorden: "Nu kun je heengaan; bedank de heeren, dat zij geen gevolg aan de zaak geven," vernam, greep hij zijn hoed en verliet zonder een woord te zeggen de kamer, gevolgd door vrouw Juttner en haar zoon, die, omdat zijn moeder huilde, het van den weeromstuit ook deed.
De slotsom hunner overleggingen kwam hierop neer, dat Strijkman eerst alleen en dan met de weduwe en den knaap den procureur Verhagen zou gaan opzoeken en hem zou trachten wijs te maken, dat Dorus Makko na den dood zijns vaders geruimen tijd door de stad had gezworven en eindelijk door vrouw Juttner uit medelijden was opgenomen.
Zij schrikte, toen zij hem zag, en voordat hij iets gezegd had, stond zij op en vroeg met eenigen angst in haar stem: "Is er wat met het speldje?" Ieder ander, minder gejaagd en zenuwachtig dan Strijkman op dit oogenblik was, zou onwillekeurig door dat gezegde op de gedachte gekomen zijn, dat vrouw Juttner reden had om de wijze, waarop zij aan het speldje gekomen was, geheim te houden.
De procureur schelt en onmiddellijk daarop verschijnt Keesje in de geopende deur. "Verzoek de heeren binnen te komen." "Best, meneer!" Vrouw Juttner tracht tevergeefs met Strijkman een paar woorden te wisselen, want onafgebroken vestigen de oogen van den procureur zich op haar en op haar zoon.
Voor anderhalf jaar geleden heb ik immers al gezegd, dat ik volstrekt geen idee in je heb. Begin je nu weer?" "Wat ik zeg, meen ik." "Ha! ha! ha! ha!" "Lach je daarom?" "Hè! hè! hè! hè! hij vraagt me voor den tweeden keer! Hè! hè! hè!" "'t Is niet om te lachen, vrouw Juttner!" "Neen, 't is om te huilen! Och, Strijkman, hou as-je-blieft op, ik zou me een ongeluk lachen."
De jongen van vrouw Juttner had juist zoo'n bochel, ongeveer hetzelfde rosachtig-blonde haar.... En zestien jaren! de ouderdom zelfs kwam uit, en dan onnoozel en doof er bij. "'t Kan niet mooier," dacht Strijkman, terwijl hij rechtop in zijn bed met de hand onder het hoofd zat te soezen... 't Warrelde in zijn brein; hij overlegde: "Die vrouw schijnt wel handelbaar te zijn.
Hoewel nog bleek en eenigszins onvast van stem, antwoordt hij, zich tot een heesch lachen dwingend: "Hè! hè! hè! hè! dat is wel aardig, dat is casuweel." "Moeder," vraagt fluisterend Kobus, die al dien tijd stil op zijn stoel is blijven zitten: "Moeder, heet ik nou Makko?" "Stil toch," antwoordt vrouw Juttner even zacht, maar uiterst angstig, dat hij nog meer zal zeggen. "Hou je mond dan toch."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek