Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Wees moediger tegen de bittere pijnen die u heden treffen het bloed uwer moeder zal gewroken worden." De ijselijke grimlach kwam weder op Breydels lippen. Hij antwoordde: "Gewroken worden! Hoe licht belooft gij iets dat gij niet kunt volbrengen. Wie kan mij wreken? Gij niet. Gelooft gij, dat een stroom Frans bloed genoegzaam zij om het leven mijner moeder te herkopen?
De vrouwen staan verbaasd en sprakeloos; het meisje met de handen tot den vader gericht; de moeder met de handen dreigend in de lenden. Wat den jongeling betreft, deze is verbitterd over den gekken toestand, in welken hij zich nu geplaatst ziet. Gewis kan hij de oorzaak er van raden, want een grimlach van ongeloof zweeft op zijn aangezicht.
Nele sprak: Deze nacht is een tooveraarsnacht. De hemel is zwart als de monding der hel, de bliksemschichten flikkeren als de grimlach van Satan, de verre storm bromt met een dof geloei, de meeuwen vliegen met schelle kreten voorbij; de zee rolt heure lichtende golven als zilveren slangen. Thijl, mijn geliefde, kom mee in de wereld der geesten! Neem het tooverpoeder!
Hij bracht de hand snokkend vooruit als iemand, die wil zeggen: de deur uit, gauw! maar de jongeling naderde stoutelijk en rijkte hem een gevouwen briefje toe. Ongeduldig nam de heer Fruyts dit van hem aan en ontvouwde de plooien met eenen spottenden grimlach. Maar, hemel! wat straal van licht verlevendigt het gelaat van M. Fruyts? Wat roode kleur verft zijne wangen?
"Heer!" antwoordde de Vlaming in slecht Frans. "Ik ken geen andere weg naar het slot Wijnendale en wist niet dat het UEdele geliefde op dit uur te slapen." Bij dit gezegde kwam er een bitsige grimlach op zijn gelaat; het scheen dat hij de ridder tergen wilde. "Bij God!" riep De Chatillon hem toe. "Gij lacht gij spot met mij.... Hola! Mijn knapen, dat men die Laat in de lucht hange!
Wanneer de twee Dekens in Breydels tent gekomen waren, zette de Deken der beenhouwers zich, afgemat en verslagen, bij een tafel, en liet het hoofd zwaar neerzinken. Hij sprak niet, en bezag Deconinck met een zonderling gelaat: een vergiftige grimlach stond op zijn wezenstrekken, men zou gedacht hebben dat hij met zijn eigen ramp de spot dreef.
En hoorde ik een grijnslach en zag ik een grimlach. De harpij! De harpij!! Zij vlerkte om mij rond en vloog mij toen op den rug. En zij riep: Mijn vlerk, mijn vlerk is al weêr genezen! En mijn poot, en mijn poot is weêr heelemaal heel! Hu! Hu! Naar den astertuin! Naar den astertuin! Dat wij hem vernielen! Dat wij hem vernielen!
De sergeant-majoor onthaalde dit vooruitzicht met eenen bitteren grimlach, en bewees dat dit eene ijdele hoop was, aangezien de kwaal in de ongelukkige Lucia onherstelbare vorderingen had gedaan; maar de fourier liet zich niet overreden en beweerde, dat het ten minste hun plicht was, dit laatste redmiddel te beproeven.
Waarom kregen zij, eerst spoken! al meer en meer omtrek, tot zij, duidelijk van lijn, helder gekleurd dag aan dag, maand aan maand schakelend, opwarrelden in de vlam van het vuur, waarin hij moedeloos staarde, een doodendans van jaren gelijk, die hem aangrijnsden als met doodskoppen, met holle oogen en bleeke tronies, verwrongen door een sluw gemeenen grimlach; jaren, die hem toewuifden met vuile lompen en zijn reuk ontzenuwden met een goren stank?
Red u met de roep: heil Frankrijk!" De grijsaard wierp een blik vol verachting en toorn op de bastaard, en antwoordde met een bittere grimlach: "Ik zou dit roepen indien ik u geleek; indien ik mijn witte haren door laagheid kon bezoedelen. Maar neen, ik, martelaar, veracht en trots u tot in de dood.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek