Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Maandags avonds zat Gerrit nauwelijks een kwartier bij zijn buren in de gezellige keuken een pijpje te rooken, Jannetje had het in haar eigen opkamertje erg druk of zonder veel omwegen kwam hij met de groote zaak tevoorschijn. "Buurman Huiskamp; ik heb gisteren middag een poosje met je dochter gesproken." "Zoo, zoo!" bromde Huiskamp, die er reeds alles van begreep.
Al wèl!" antwoordde Jannetje terwijl ze samen voortliepen. "Ik wou juist eens naar je vader en moeder gaan zien." "Zoo? Maar dan loop je te ver!" antwoordde Jannetje stilstaande, om hem niet nog verder van zijn doel af te brengen. "Ja; maar dat heeft nog op geen kwartiertje haast. Ik mag toch zeker nog wel een eindje meeloopen?" vroeg Gerrit eveneens stilstaande.
En indien 't zóó erg niet liep: één kwaadaardige gril van willekeur bij gouverneur der provincie of schoolopziener kon hen op staanden voet broodeloos maken. "Een, twee, drie, vier!" telde Jannetje opspringend; "vier uur, ze zullen niet weten waar ik blijf!"
Jannetje nam het mandje van Gerrit in ontvangst, zei zacht: "Goeden avond, Gerrit!" stak hem de hand toe en ging het erf op. "Goeden avond, Jannetje!" zei Gerrit en bleef staan. Maar Jannetje was reeds in huis, en hem schoot niets anders over dan langzaam verder te loopen. "Dat is voorbij! Voor goed voorbij!" snikte Jannetje toen ze in bed lag. "Dat komt door die akelige Afscheiding!
Gerrit, die "wat wou zeggen," bracht het niet verder dan: "Wat is het hier mooi!" "Heel mooi," bevestigde Jannetje stijfjes. "Er is heel wat gebeurd sedert een jaar geleden," zei Gerrit. Hij geloofde haast, maar wist het niet zeker, dat Jannetje lispelde: "Dat is er!" "En er is geloof ik een groote reden weggevallen, waarom....." Jannetje zag even vragend op.
Boven aller verwachting verliep de geheele dienst ongestoord. Scholte kon zijn leerrede houden; het sacrament van den heiligen doop werd aan de beide kinderen bediend; het huwelijk van Gerrit en Jannetje Huiskamp plechtig ingezegend.
Dominee had raak of niet raak, alle teksten aangehaald, die in zijn oog op het geval toepasselijk waren; zelfs verscheidene teksten, waarvan hij alleen slechts hoopte dat Jannetje ze toepasselijk vinden zou, ofschoon ze naar zijn eigen meening niet zoo rechtstreeks ter zake deden.
Jannetje bleef zwijgen en vader bleef rooken. "En toen," ging moeder maar weer voort, "dat nagebed. Dat smeeken aan den Heere of toch de eenigheid van de geloovigen mocht openbaar worden; en of we allen maar van de menschen mochten afzien en op hem alleen zien! En of er meer liefde mocht komen en geen wortel van bitterheid opspruiten.
Moeder bleef in het schema van de preek steken. "Ik begrijp het nog niet," zei Jannetje lastig. "Nou," vulde vader aan; "als die nou maar op de vraag: "Wilt gijlieden ook niet weggaan?" met Petrus zeggen: "Neen, Heere!"" Jannetje zweeg. "En getrouw, hè vader?" begon vrouw Huiskamp weer. "Getrouw!
"Al een maand!" zei Jannetje en bleef voor zich kijken. "Bunschoten is niet ver," meende Gerrit. "Bijna vijf uren loopen," hernam Jannetje, "me dunkt het!" "Ik zal het je maar zeggen: ik ben er benoemd... maar ik heb er niets geen moeite voor gedaan, dat moet je niet denken hoor." "Waarom zou ik het denken?" vroeg Jannetje stijfjes.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek