United States or Palestine ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen Halef eindelijk zijn zweep weer in den gordel stak, gaf hij den afgestrafte den volgenden goeden raad: En nu geef ik u in overweging, in de eerste dagen niet op iets hards te gaan zitten, want dat zou u wel eens minder goed kunnen bekomen en afbreuk doen aan de schoonheid van uw aangezicht en de harmonie uwer gelaatstrekken.
De Profeet heeft ons verboden dat te doen, en wij zouden ons zeer bezondigen, wanneer wij ons met het lijk van een zwijn voor eeuwig en altijd verontreinigden! Zoo iets slechts denkt niemand van u, Halef, zeide ik. Wat mij betreft, ik zal er aan smullen. Daar zijn wij niet bang voor.
Gij vergeet dat wij hier al heel lang opgesloten zijn geweest. De zon moet al onder zijn. Maar mij dunkt, wij hebben lang genoeg gerust en kunnen beginnen. Denkt er aan: als ik er uit ben, mag Halef tot aan het luik komen; maar eerst dan er door klimmen, als ik het zeg. Ik hing mijn Henri aan mijn schouder en hield mijn berendooder, welks beide loopen ik met twee kogels geladen had, in de hand.
Zouden wij niet beter doen, met naar de gewone herberg te gaan? Neen. Daar zou ons hetzelfde dreigen, zonder dat wij ons zouden kunnen verdedigen. Hier hebben wij vrienden, die ons zullen helpen en die ons zullen zeggen wat wij te doen hebben. De Sihdi heeft gelijk, verzekerde Halef. Allah heeft ons deze vriendin en die haar lief heeft, gezonden om ons te beschermen.
Osko had hem nog te rechter tijd bij de gewapende hand gegrepen, en ook ik hem bij zijn strot gepakt. Halef was ook terstond bij mij en wrong den andermaal overweldigde het mes uit de hand. Doorzoek alles wat hij aan heeft en op zijn lijf kan hebben, terwijl ik hem vast heb! zeide ik.
Deze bevochtig ik dan met gips, dat ik in water heb opgelost, en zwachtel verder, telkens de verbandstof in het gips doopende wanneer dit droog en hard is geworden. Zoo krijg ik een stevig verband dat volkomen op den arm past! Ah Oh Aah! riep hij uit en keek daarbij eerst mij en daarna Halef aan, terwijl hij dezen toeriep: Geef mij eens gauw mijn muts aan!
Wij tuurden wat wij konden, maar trachtten te vergeefs een der in het bosch gevluchten te ontdekken. Ik haalde het touw naar ons toe en sloot het luik weer dicht. Zoudt gij denken, Sihdi, dat wij nu, zonder opgemerkt te worden, ons met dat touw naar omlaag kunnen laten zakken? vroeg Halef. Ja, zeide ik, want het is hier donker. Trouwens, wij zullen het wagen.
De vonk van de schoten had mij de plek verraden, waar de schurken zich bevonden. Een oogenblik later haalde ik over en moest er een getroffen hebben, want een stem riep: Ej Selaket, bre ha! Jaralanmyschim! O ongeluk! Help! help! ik ben getroffen! En nu vooruit! riep de kleine dappere Hadschi Halef Omar en sprong van achter zijn boom te voorschijn.
De praam zelve werd door de schippers met sterke stangen voortgestuwd. Wat nu? vroeg Halef, toen wij bij de eerste huizen van het dorp gekomen waren. Laten wij ons terstond overzetten? Neen, antwoordde ik. Wij rijden op en neer, en wachten af, wat Suef zal doen, wij volgen hem, waar hij heen rijdt. Wij weten niet, waar Karanirwan ligt; hij zal nu, of hij wil of niet, onze gids zijn.
Dat was inderdaad ernstig gemeend. Halef keek hem schuins aan, nam zijn pistool in de linkerhand, waaruit ik begreep wat hij zou doen, en vroeg hoogst vriendelijk: En, als ik u vragen mag, hoe zoudt gij dat doen? Zoo, op deze manier!
Woord Van De Dag