Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Ik had ook geen gelegenheid om het schieten te voorkomen. Er werd gevuurd voor ik het kon verhinderen, maar de kogels kwamen, wie weet hoever, achter Halef terecht. Hem achterna! riep Sandar, die buiten zichzelf was bij de gedachte dat het kostbare beest hem zou ontgaan. Daar ginds houdt het bosch op, en kunnen wij beter mikken!
De dag die achter ons lag was zóó rijk aan gebeurtenissen geweest, dat wij moeilijk tot rust konden komen. Nog geruimen tijd praatte ik met Halef en deelde hem mede wat ik van den Kasa Mufti omtrent de Aladschy's had vernomen. Ook vertelde ik hem dat de bijgeloovige man zich had laten wijs maken, dat hij niet door kogels was te dooden. Sihdi! merkte hij op, dat kan gevaarlijk voor mij worden.
Ik zette mij achterin in een hoek, dicht bij de deur die naar het voor mij bestemde vertrekje leidde. Halef, Osko en Omar gingen naar buiten, om voor de paarden te zorgen. Ik had er onderweg niet aan gedacht mijn vermomming af te leggen. Bij een fanatieke bevolking zou dat zeer gevaarlijk zijn geweest, hier echter had het niet veel te beduiden.
Dat zal hij natuurlijk ontkennen. Zijn leugens helpen hem niets. Ik heb een stuk uit zijn kaftan gescheurd, dat ik in mijn zak gestoken heb. Maar hoe wilt gij het met hem aanleggen! Hebt gij eenige macht over hem? Helaas, neen! Dan zal ik de zaak terhand nemen. Wat wilt gij doen! Dat komt vanzelf! Geen nieuwe dwaasheid, Halef! Wees maar niet bang, Sihdi.
Ik wenkte Halef mij mijn brieventasch en mijn beurs te geven, en verzocht den ouden man naderbij te komen. Toen hij vijftig piasters in zijn gekromde vingers zag, was hij buiten zichzelf van vreugde, en wilde mij het grootste deel van 't geld terug geven. Ik wil geen piaster terug hebben! zeide ik beslist. Dan weet ik niet, hoe ik u danken zal! antwoordde hij.
Terwijl ik met Halef over den schatrijken en geleerden Turk praatte en mijn vermoeden uitsprak, dat de Aladschy's onze komst misschien al wel aangekondigd hadden, werd het paard van Halef op eens schichtig en schuw. Wij reden namelijk dichtbij den vijver, en er was over de watervlakte een boot recht op ons aan komen schieten. Er zat een jong meisje in, dat met krachtige slagen de riemen hanteerde.
Natuurlijk trok ik mij uit het raam terug, de kamer in, en beval Osko en Omar: Vlug, door de voorkamer, en de binnenplaats over, rechts de straat op! Halef bevindt zich tusschen twee vijanden in. Op dat oogenblik vielen er verscheidene schoten. Het waren pistolen, die ik hoorde knallen. De twee genoemden grepen naar hun geweren. Geen geweren! Daar helpt alleen mes en pistool.
Nauwelijks had ik die woorden gezegd of Halef was met éen sprong zijn bed uit en zat op den rand van het mijne, terwijl hij buiten zichzelf was van vreugde over het feit dat ik eenigen tijd het mooie edele dier aan zijn zorgen toevertrouwde. Als hij had kunnen vermoeden dat ik plan had om, bij onze scheiding, hem het paard ten geschenke te geven, zou hij zeker nog opgewondener zijn geworden.
Heer, hebt gij uw lantarentje niet bij u, dat kleine fleschje, waarin olie is, met phosphor? vroeg Halef. Ja, dat heb ik altijd bij mij. Hier hebt gij het. Wanneer men een stukje phosphor in een fleschje met olie doet, dan straalt de phosphor licht uit, zoodra men de stop er af doet, omdat dan zuurstof er bij kan komen.
De wanden van het dal komen steeds dichter tot elkaar, en waar zij ineen loopen, daar is het bosch ondoordringbaar, en daar is de zoogenaamde kloofhut, bij een bron, die uit het gebergte ontspringt. Mooi kan men het daar in 't geheel niet noemen. Toen maakte Halef de opmerking: Sihdi, wij zoeken een plaats, die wij niet kunnen vinden, en van morgen hebt gij een gelijkluidenden naam genoemd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek