Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Laat de Miridiet het maar eerst met mijn drie mannen uitmaken voor hij op mij schiet. Voorwaarts! Halef lachte om mijn antwoord en wees met een oogwenk naar het spoor van den Miridiet. Hij begreep, dat ik dat wilde volgen. Ik wachtte tot zij tusschen de boschjes door waren, en reed toen langzaam aan het spoor volgende. Nu kwam het op er aan, goed uit mijn oogen te kijken.
Hij vertrouwde hem blijkbaar niet best, maar Halef sprak zoo buitengewoon vriendelijk! Hij volgde hem dus naar buiten, en Omar en Osko gingen glimlachend met hen mede. Ik kon van mijn plaats, door het open venster waarin geen ruiten waren, nagenoeg de geheele binnenplaats overzien.
Gisteren nog was die persoon het meest vredelievende en ongevaarlijkste kleermakertje en nu teekende zijn gezicht een uitdrukking van zoo intensen haat en vastberadenheid, dat andere menschen als wij er niet zonder reden bang voor zouden geworden zijn. Gij, kleermaker, gij wilt schieten? zei Halef lachende. Zwijg! ik ben geen kleermaker. Wat hebt gij, vreemdelingen, hier bij ons te maken?
Ik heb u voor een slecht mensch gehouden, maar gij doet ons niets dan goed. Ik zou u gaarne een dienst bewijzen! Voor ik nog iets kon antwoorden, nam Halef het woord. Hij had zich in den zadel omgedraaid en was nu bezig aan mijn hooge laarzen die er zoo glad en rond uitzagen, alsof mijn beenen er in zaten.
Ik zal steeds aan u denken en u nooit vergeten. Ik drukte haar de hand en reed toen spoedig door. Ik kon haar vochtige oogen niet best zien. Halef volgde mij nog een eindje tot wij aan een boschje kwamen. Daar steeg ik af en ging de struiken in. De kleine Hadschi had den pot mede moeten nemen waarin de Sadar-absud was gekookt.
Ook op den grond was geen spoor van den uiteengespatten kogel te zien. Deze proef was noodzakelijk geweest, want nu wist ik zeker dat er geen ongelukken konden gebeuren. Verraad had ik niet te vreezen daar alleen Halef, Osko en Omar waren ingewijd, en van de stilzwijgendheid van deze drie was ik voldoende overtuigd.
Het was een roerend afscheid, dat wij van het jonge bruidspaar namen. Toen wij nu, in plaats van noordwestelijk, precies westelijk reden en het dorp achter ons hadden, konden wij de sporen der vijf mannen duidelijk op den weeken grond zien. Een eigenlijke weg was er niet. Kent gij dit Rumelia? vroeg mij Halef, die zich weer naast mij bevond. Neen.
Die man bezat een groote dosis onbeschaamdheid. De aanwezigen, die allen wisten hoe ik hem dien dag reeds had behandeld, haastten zich natuurlijk niet om zijn bevel ten uitvoer te brengen. Nu gebeurde er echter iets, waarop hij zeer zeker niet had gerekend. De kleine Halef trad namelijk op hem toe en vroeg: Ne mi iz sewgülüm Wat zijn wij, lieveling? Harakadschilarfiz!
Deze! antwoordde hij op Halef wijzende. Wij weten nu, wie het is en wat hij heeft misdreven, en zullen dus beraadslagen wat ons in deze te doen staat. Hij fluisterde een poos met zijn mederechters en zeide toen met luider stemme: De Kasa heeft besloten, dat den misdadiger op iedere voetzool veertig zweepslagen zullen worden toegediend, waarna hij veertig dagen zal worden gevangen gezet.
Wij haastten ons nu natuurlijk zooveel mogelijk; maar de hobbelige weg bemoeilijkte ons natuurlijk zeer. Wij waren pas enkele passen vooruit gekomen, toen wij een knal hoorden en een vuurstraal naar boven zagen schieten, het volgende oogenblik was alles weer donker. Sihdi, bir top fisckenkler ile. Heer, dat was een kanon met raketten! merkte Halef op, die achter mij aan klauterde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek