Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
"Jawel, toen heeft menheer Van Hake 's avonds 't een of ander uit de aptheek gebrocht, en we hebben van nacht met bloedzuigers getobd, och Heere! en ofschoon 't niet beter is, menheer Van Hake zei strakjes nog, altijd onder de roos dat ie zonder dat alles den dag niet gehaald had."
Neen, ze heeft het toen niet geweten. Zij had mede geloofd dat dokter toch inderdaad van zichzelf nog al middelen bezat, meer dan hij gewoonlijk blijken liet. Maar Thom heeft het op De Zonsberg anders vernomen, 't Was toen te laat voor die waarschuwende stem. Doch nu, wat men herstellen kan, dat moet geschieden Mevrouw Van Hake zal haar weldoener als vriendin, als moeder toespreken.
"Mevrouw Van Hake, als twee menschen zich tegenover elkander gelijkelijk verplicht gevoelen, dan doen zij 't best elkaar stilzwijgend de hand te drukken, en die handdruk zegt dan mede genoeg voor de toekomst." "O u bent zoo goed mijnheer Helmond, maar juist de toekomst is het die mij met droeve gedachten vervult.
En daarom heb ik menheer Van Hake ook eigenlijk gesproken; maar die wou d'r niet aan; die durfde voor een patiënt van Biermans geen telegraaf sturen; dat kon en mocht hij niet doen. Zieje juffrouw, dat het aan ons niet lee....!" "Maar mij dunkt, jelui zult er toch de naasten toe wezen. Ik heb er mij niet mee te bemoeien, maar de verantwoording zou me wat zwaar zijn."
Nu, na het ontbijt, terwijl August een paar regels aan Van Hake, en een langen brief aan den generaal schrijft, zal Eva zich eindelijk van haar kinderplicht kwijten. Haar pen vliegt over het papier: "Hotel du Helder, Mai 18.... "Mes très-chers parents!
"Ei Bus," zegt Eva op den drempel der kamer: "jij moest deze mand eens eventjes...." Mevrouw Helmond ziet dat de kok haar juist de boodschap van de lippen kijkt.... "Ik zeg, je moest deze mand eens eventjes naar mevrouw Van Hake brengen, je weet wel de weduwe Van Hake." "Nou!" zegt Bus, "die zou ik niet kennen. En, alsdat 'et van u kwam....?"
Buiten de deur der hut op een kleine verhevenheid gekomen, heeft Toon de lantaarn in de hoogte gehouden en, over de donkere hei ziende, beweerd, dat hij niets kon ontdekken; maar ook, dat de dokter, als hij met z'n zieke lichaam het bosch was ingegaan, er nóg wel wezen zou. Van Hake meende echter heel in de verte iets zwarts te hebben gezien.
"Het ijlen begint weer;" fluistert Armelo bijna onhoorbaar tot mevrouw Van Hake; "Dan moet Eva weg. Volstrekt!" "Ja Eva, ja, mijn zwakheid heeft dien korten dag in een mist gehuld...." "August, mijn lieve August, spreek daar niet van." Helmond slaat vluchtig de oogen tot haar op: "Ik heb vreeselijke droomen gehad Eva."
"Welzeker, natuurlijk juffrouw!" Och hemel, zoo'n engel! De deur werd geopend. De generaal trad binnen. De kloeke vormen van den ouden krijgsman komen in zijn lichtgrijs zomer-tenue nog sterker uit; nochtans nu hij den grooten ronden stroohoed afneemt, nu ziet men dat de uitdrukking van zijn gelaat geenszins in harmonie met dien kloeken bouw is. "Wie daar....? Ahzoo menheer Van Hake, ben jij 't!
Althans hij verlangt nu te vertrekken met de vigilante, die hem tot aan het hek van De Zonsberg zal terugbrengen: Niet verder, want bij vreest zijn dochter onnoodig te doen schrikken. De oude generaal maakt zoo flink mogelijk een buiging voor mevrouw Van Hake, en zegt te hopen dat hij haar niet te veel derangeerde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek