Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Maar neem mij niet kwalijk juffrouw, dat ik alweer over mijn vriend spreek, 't geeft u een sombere herinnering." "Hebt ú ook gehoord van een plan.... van een monument of zoo iets op het graf, menheer Van Hake?" "Welzeker juffrouw; dokter heeft er al van gesproken; maar ik meen dat u tenminste de familie er niet vóór waart."
Van Hake heeft het ingezien, en niet zonder ontroering zegt hij: "Dat schijnen oude composities van mijn besten vriend te zijn." "Van....?" "Van Donerie juffrouw. Waarschijnlijk hechtte hij er geen waarde aan en bleef het boekje hier liggen." "Och-kom. Men zou het dus wel eens kunnen meenemen? Die ééne melodie komt me toch zóó bekend voor.... zoo fameus bekend.... dat ik ze graag eens zou spelen!"
Welzeker, Van Hake zal dan maar zoolang in de achterkamer gaan en meteen wat rusten; hij moet den generaal toch zelf even spreken en het antwoord op den brief ontvangen. "A propos: is de juffrouw thuis Hendrik?" "Jawel menheer, de juffrouw is binnen. Juist toen u schelde hield zij op met piano-spelen; dat doet ze maar 't liefst als zij alleen is."
Meubels uit Utrecht; enfin, apotheek afgeschaft; 't huis aan den wal cadeau aan mevrouw Van Hake. Genereus, allerliefst....!" De generaal, die een paar malen terwijl hij weer naar buiten zag, op 't punt is geweest om dien wauwelaar den mond te snoeren, zegt bedaard: "Heeft men u verzocht mij die boodschap te brengen? Was dát de zaak waarover...." "Waarover ik u spreken kwam?
"Na 'tgeen ik ondervinden en van mijn goeden Van Hake hooren moest ofschoon hij mij slechts zeer weinig te antwoorden had was dit niet anders. "Met een zoen aan mijn lieve zusje, in wier beterschap ik mij zoo recht hartelijk verheugde, en die zich ook nu, naar ik hoop, heel frisch en versterkt zal gevoelen, blijf ik als altijd haar liefhebbende broeder: August.
"Nee, niet vreemd Coba, in 't geheel niet...." "En waarom dan toch tante?" "Waarom....? Wel lieve kind, weet je dan niet dat je na dien schrik nee nee, ik spreek er niet van, ik wil alleen maar zeggen dat menheer Van Hake toen al dadelijk rust en vermijding van alle drukte heeft aanbevolen.
't Was reeds zeven geslagen. Eva zal wachten en verlangen; ja, zij zal zeer verlangen. Mevrouw Van Hake staarde nog met bezorgden blik in de richting der deur, toen de dokter haar reeds verlaten had. Ja, de uren duurden Eva vreeselijk lang. Ze wist niet dat de zieke, waarheen August zich zoo ijlings had moeten begeven, de generaal was, ofschoon ze wél weet dat hij ziek is.
Mevrouw van Hake, die zooeven een goedkeurend woord van den Amsterdamschen dokter over het aanwenden van een afleidend middel heeft ontvangen, zegt nu fluisterend tot Eva: "Niet zoo onophoudelijk schreien lieve Eva. 't Is niet goed. Zie, hij ligt nu weer kalm." "Maar hoop! Zou er hoop wezen?" "Waarom zou die er niet zijn? Maar dan moet ook alles gedaan worden wat in zijn belang noodzakelijk is."
Dien blos, nu ja, zij heeft hem niet in haar macht gehad, en bij het zien van dien blonden knaap moest dat vreeselijk uur in de woning van baas Krul zich immers wel krachtig opdringen aan haar geest. Nu is 't voorbij. "Ga zitten menheer Van Hake. Ik hoop dat vader gauw komen zal. Ik heb nog altijd een oude schuld met u af te doen, en u hartelijk dank te zeggen voor uw goedheid.
Mevrouw Van Hake aarzelt, maar treedt dan haastig den vertrekkenden grijsaard terzij: doch, als zij spreken wil, dan blijft hij staan; ziet haar met zijn donkergrijze oogen zeer ernstig aan en zegt beleefd: "Het zou mij onaangenaam zijn u iets te moeten weigeren mevrouw." En dan, op gestrengen toon: "Er was geen genade bij God voor den man, die door een eerste Eva het Paradijs verloor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek