Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Ah ja, nu weet Helmond weer alles: Toen die wauwelaar, verrukt over het nieuws, 't welk hij hier en daar had opgevangen, met charade-illusies straks de zotste exclamaties over deze "heerlijke Italiaansche fête de nuitrdquo; uitkraaide, toen heeft Helmond met alle krachtsinspanning een zeer buitengewonen aanval moeten bedwingen; immers hij had dien gek tegen het marmer der vestibule kunnen slingeren, hij had hem.... Goddank, zelfs na dien verwenschten champagne kon dokter Helmond toonen dat hij zichzelf altijd meester is.
Meubels uit Utrecht; enfin, apotheek afgeschaft; 't huis aan den wal cadeau aan mevrouw Van Hake. Genereus, allerliefst....!" De generaal, die een paar malen terwijl hij weer naar buiten zag, op 't punt is geweest om dien wauwelaar den mond te snoeren, zegt bedaard: "Heeft men u verzocht mij die boodschap te brengen? Was dát de zaak waarover...." "Waarover ik u spreken kwam?
Met de aan ZEd. verschuldigde achting de familie Van Armeloo." Rechtvaardige hemel! De letters van dat libel staan hem telkens weer als vurige slangen voor den geest. En ja, na alles wat hij daar van dien wauwelaar hoorde, kon het niet anders of ook August moest schuld aan die verregaande beleediging hebben.
Kippelaan kon parole d'honneur in gemoede getuigen ofschoon het misschien vreemd klonk dat hij niet weet wat er in dat briefje staat. Geen de minste ontroering is er op Helmonds gelaat te bespeuren, nu die wauwelaar hem strak aanziet terwijl hij het briefje leest.
Wat wil hij dan? Wil hij liefde van den pleegvader en heulen met een Delila! Wil hij twee heeren dienen!? En die jongen daar; voert ook hij iets in zijn schild? Heeft de wauwelaar van 't stadje dezen morgen waarheid gesproken? Zou dat manneke zich verstouten.... zou hij zich in 't hoofd hebben gezet dat bij met Jacoba....? Neen, 't is bijna niet te denken; en toch....
"Frits Sahlmann," vraagt mamsel Westphalen "verroert hij zich niet?" "Neen mammesel." "Frits Sahlmann, ik weet, dat je somwijlen een wauwelaar bent; en je menigmaal met onwaarheden ophoudt; ik vraag het je, op je geweten af: verroert hij zich volstrekt niet?" "Neen, mammesel, volstrekt niet, in 't geheel niet."
In wetenschap, kennis van zaken en ervaring zeker nog wel, maar tijdens de omwenteling had Frankrijk zijn schranderste redenaars, zijn knapste koppen zien vallen en de overgeblevenen, door een langdurigen worstelstrijd afgemat, misten thans den lust en de energie, veelal ook het talent, om in een helder, zakelijk betoog het bewijs te leveren, dat Lucien een wauwelaar was, die heden afbrak, wat hij gisteren verdedigde en die grondige zakenkennis miste.
't Zij zoo; de tijd moet het leeren; men kan zich bedriegen; maar, indien dát waar is, dan en een zware vervloeking knoerpt er tusschen zijn blank gebit dan, ja, dan heeft de duivel reeds zelf voor brandstof gezorgd. De wauwelaar van het stadje had ditmaal toch waarheid gesproken.
"Volmaakt juist, waardige wauwelaar!" riep John Watkins uit. "En daarom zoudt ge beter doen met naar bed te gaan, wanneer ge ziek zijt, dan eerlijke lieden te komen storen, die bezig zijn met dineeren en niemand iets verschuldigd zijn." Jakobus Vandergaart had zijn papier ontvouwd.
Daar zenden ze andere kleppers, die daar iets kunnen vertellen! Dat weet ik niet, mama; ik ben onafhankelijk, ik ken veel menschen, ik ben zoo geen wauwelaar van een advocaat, maar ik heb veel ondervinding en er zetelen er anderen dan Snepvangers.... De neringdoenden willen mij absoluut, verklaarde hij behagelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek