Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Tieka had erg verschrikt gekeken, toen ze haar moeders oogen zoo toornig zag flikkeren en zij was dadelijk begonnen zich stipt aan het verbod te houden, zooals haar gewoonte was. Hedwig had den volgenden ochtend het hartelijke "my dear" gemist; zij zuchtte er nu eens even over en glimlachte flauwtjes om haar "sentimentaliteit." Wat bleef Tieka toch lang weg!
De vrienden van Sid-Abd-Allah, die God bescherme, zeide de Moor, zijn mijne broeders en hebben aanspraak op al wat ik bezit. Vaartwel! zoo Allah het wil, keer ik morgen terug. Maar, zeide de luitenant weifelend, is uw bediende een vertrouwd persoon. Denk er aan, hij kent ons en zou ons kunnen verraden. De Moor glimlachte. Wees gerust, zeide hij.
Al deze woorden: rechten des volks, rechten van den mensch, maatschappelijk verdrag, Fransche Revolutie, republiek, beschaving, democratie, menschelijkheid, godsdienst, vooruitgang, zij waren voor Grantaire bijna alle zonder eenige beteekenis. Hij glimlachte er om. De twijfelzucht, die beeneter van het verstand, had in zijn geest geen enkel volledig denkbeeld overgelaten.
"Integendeel, mijn kind zal nu niet aan die vreeselijke ziekte sterven, wegens gebrek aan hulp. Ik ben tevreden!" Dit zeggende toonde zij aan de oude vrouw twee gouden Napoleons, die op de tafel lagen. "Wel verbaasd!" zei Margaretha. "'t Is voorwaar een schat? van waar hebt ge dit goud?" "Ik heb het ontvangen," antwoordde Fantine. Zij glimlachte terzelfder tijd. De kaars bescheen haar gelaat.
Zij werd rood tot in haar gele haren en de gele sproetjes van haar wangen smolten weg onder dien vurigen gloed. "O moar meniere toch!" stotterde zij, het blinkend goudstuk in haar hand. "Ja ja, 't is koed, 't is koed; de vrouw zal u wel zeg," glimlachte hij. En hij verdween met Rozeke in de binnenkamer, op den drempel machinaal zijn hoed afnemend.
't Was een burger, misschien dezelfde dien Marius zekeren dag in zijn liefdekoorts, bij dienzelfden grooten vijver, zijn zoontje den raad had hooren geven "van alle uitspattingen te vermijden." Hij had een vriendelijk en voornaam voorkomen, en een mond, die, nooit gesloten, altijd glimlachte.
Als je me liefhebt, als je mijn bitter verdriet wilt verzachten, beloof me dit dan. Mijn lieveling, is je hart zóó groot, dat je jezelf kunt overwinnen, en 't glimlachend doen?" Zij aanvaardde met geestdrift den plicht der ontbering. "Ik zal doen wat je wilt mij offeren, en 't met een glimlach doen!" Zij glimlachte droevig. "Zoolang ik je liefheb, zal ik hen liefhebben."
Kort daarna zag zij het venster uit. Daar wandelde mevrouw Gustava nog altijd en babbelde met den grooten grondeigenaar over bloemen en vogels, en hier zat zij te babbelen over liefde. "'t Leven heeft ons beiden zijn heiligen ernst laten zien," dacht ze, en glimlachte weemoedig. "'t Zal ons troosten, dat we ieder ons groot kind hebben om meê te spelen."
Hij, die dus werd aangesproken, glimlachte en hernam met zekere zelfvoldoening: »Ik acht dat ik de menschen, en vooral de vrouwen, zeer goed ken; maar ik geef u nogmaals de verzekering, dat ik in geheel Egypte geen edeler, geen voortreffelijker wezen ken, dan deze oude vrouw.
Dikwijls gaf hij zich over aan dat zoet, bevredigend bewustzijn, dat een lief meisje van hem hield, en glimlachte diep, starend voor zich uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek