Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 november 2025
Ze glimlachte even, omdat haar zijn vrage heel gek in de zinnen klonk en ze was zeker dat ze, lijk nu, gaan zou mijlen en mijlen te reke zonder moeheid, zonder den last van haar lijf gewaar te worden. En nooit zou zijn liefderijke stemme hare aandacht verzadigen en een wreveling worden in hare ooren. Hij zei: Uwe vingeren zijn warm....
Ik moest naar.... wat drommel! waarheen moest ik ook. O ja, ge weet wel, kapitein, dat we te Tanger die kloppartij hebben gehad? Ja, zeide de kapitein. Maar Frank antwoordde niet. Hij keek stil voor zich, als had hij geen woord gesproken. De kapitein keek Aroesi aan. Deze glimlachte, en de kapitein werd weder gerust. Jongen, Dries! begon de luitenant opeens weder op droefgeestigen toon.
Ik glimlachte om het vuur, waarmede zij sprak. Lach je mij uit? vroeg zij met een opgeruimd gelaat.
Hij keek mij welwillend aan, glimlachte en zei: U is hier natuurlijk nog een beetje vreemd, maar ik zal u wat op de hoogte brengen. Ziet u die oude man, daar, met grijze snor, naast die jonge dame in 't mauve met haar prachtige parels en briljanten! Dat is een spoorwegkoning, meer dan vijftig miljoen dollars waard.
In de Zuidzee bindt die ceremonie twee mannen nog sterker aan elkaar dan bloedbroederschap. Het plan ging van mij uit, en Otoo was in verrukking toen ik het voorstelde. "Het is goed", zei hij in het Tahiti'sch. "Want wij zijn twee dagen lang kameraden geweest op de lippen van den Dood." "Maar de Dood stotterde", glimlachte ik.
Vergeefs verzekerde onze gids hem, dat een steenenval in de lente op die plaats een zeer gewoon verschijnsel was. Holmes zeide niets, maar hij glimlachte tegen mij als een man, die de vervulling ziet van de droeve gebeurtenis, die hij verwacht. En toch, niettegenstaande al zijn waakzaamheid, was hij nooit neerslachtig. Integendeel, ik herinner mij niet, hem ooit zoo geestig gezien te hebben.
Een koperen lamp verlichte het grove tafellaken, de als zilver blinkende kan met wijn en een dampenden rooden schotel. Aan deze tafel zat een veertigjarig man, met vroolijk open gelaat, die een kindje op zijn knieën liet dansen. Naast hem zat een zeer jonge vrouw met een zuigeling aan de borst. De vader lachte, het kind lachte, de moeder glimlachte.
"Over 'n kwertier", zei ze, de richting aanduidend: "krijg je lich dáár in de hoek bij 't kassie en dan kruipt 't zóó om na de koperen doofpot dan blijft 'r nog effen 'n streep en dan zie je 'm niemeer". "Hoe weet je dat zoo precies?", glimlachte hij. "Omdat-ie nou schuins achter de huizen daar komp en weggaat achter de muur".
Zij glimlachte over haar zwakte en wekte het denkbeeld, dat zij er zich over verontschuldigde.
Ik dacht, dat jelui wel een verfrissching noodig zoudt hebben na al die droge geleerdheid, die je in je arme hoofden hebt gestopt." Ze sprak vlug en melodieus Bergensch en glimlachte, terwijl ze Abraham's haar glad streek, dat nog wat aan zijn ongelukkige liefde deed denken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek