koed

Bijgewerkt: 22 juni 2025

Zij werd rood tot in haar gele haren en de gele sproetjes van haar wangen smolten weg onder dien vurigen gloed. "O moar meniere toch!" stotterde zij, het blinkend goudstuk in haar hand. "Ja ja, 't is koed, 't is koed; de vrouw zal u wel zeg," glimlachte hij. En hij verdween met Rozeke in de binnenkamer, op den drempel machinaal zijn hoed afnemend.

Cyriël Buysse - Het leven van Rozeke van Dalen, deel 1