Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 november 2025
Ik was gered. Eerst langzaam en zacht, werd het slingeren al sneller en sterker, het schip daalde en rees en weldra sloegen de golven nu eens tegen de eene dan tegen de andere zijde. Arme Mattia! zeide ik, terwijl ik zijne hand greep.
De sterke man, die nog nooit is teruggeschrikt voor eigen doodsgevaar, uit een kreet van smart. »O satan!« roept hij, »zoo doet ook gij! Zoo tracht ook gij nog de zielen te verderven, die al van den dood gered zijn! Maar de arm, die hen draagt, is sterker dan de mijne.«
Alles is weder opnieuw kalm en stil, men ziet slechts overblijfselen van schepen, bruggen, huizen, takken en lijken. Dit is slechts het voorspel. Een zware aschregen begint. De personen, die gered zijn en waarvan sommige gewond zijn, scheppen weder adem.
"Slechts zeer zijdelings," antwoordde ik, uit deze vraag de gevolgtrekking makende, dat mijn vader omtrent de wezenlijke oorzaak nog niets wist: "doch, vergun mij ook een vraag, mijn vader! indien deze Zwarte Piet mij het leven gered had en ik zijn verblijf kende, zoude UEd. dan oordeelen, dat ik verplicht ware, het aan den Hoofdschout te openbaren, bijaldien deze er naar vroeg?"
Wat den anderen, den onbekenden man betreft, die Marius had gered, de navorschingen naar hem hadden aanvankelijk eenige uitkomst, doch bleven eensklaps staken. Men slaagde er in den huurkoetsier te vinden, die Marius in den avond van den 7 Juni naar de straat des Filles du Calvaire had gevoerd.
Maar ik moest hem wel begrijpen en toejuichen en liefkozen, toen ik hem zijn breekijzer zag grijpen om de rots zelve aan te tasten. "Gered!" riep ik uit, "gered!" "Ja!" herhaalde mijn oom hartstochtelijk, "Hans heeft gelijk! O, die brave jager! Dat zouden wij niet gevonden hebben!" Ik geloof het wel. Een zoodanig middel, hoe eenvoudig het ook ware, zou ons niet in de gedachte gekomen zijn.
BERNICK. Ja, die onzalige avond, toen die dronken kerel thuiskwam...! Ja, Johan, dat was om Betty; maar toch ... dat je zoo grootmoedig den schijn tegen je zelf keerde en weg ging.... JOHAN. Heb maar geen gewetensbezwaren, beste kerel. We waren het er immers over eens dat het zoo zijn zou; je moest gered worden, en je was immers mijn vriend. Ja, op die vriendschap was ik wat trotsch!
De regeering vertrok niet meer en de gasthuizen werden niet voort ontruimd. Churchill, de lord der engelsche admiraliteit, was naar Antwerpen gekomen en pleegde reeds overleg met onzen generalen staf. De zaken gingen een andere wending nemen onder zijn beheer! Antwerpen was gered! Het waren de laatste opflakkeringen van hoop, zekere voorboden van het einde.
"Daar zijn de schepen, kinderen!" riep hij: "nog een halfuur volgehouden! en wij zijn gered!" "Nog een halfuur!" brulde de Abt, die dezen uitroep hoorde, "hoort gij dat, Broeders! wat staat gij daar en kijkt? Met steenen werpen is het niet te doen! Gij moet voor den dag komen en hen verpletteren. En dat volk van Martena, dat om hen heen staat, alsof het naar een hanengevecht keek.
»Spreek niet langer in raadselen. Zeg, wat je weet!" beval Kees. »Allah heeft ons gered, vandaag!" zei Marti plechtig.... »Ik geloof, dat ik alles zeggen moet, om anderen ook te redden." »Anderen? Wat anderen? Wie dan toch?" »De Kenjaoe-dajaks, heer!" »Zijn de Kenjaoe's dan in gevaar?" vroeg Kees met steeds toenemende verbazing. »Ja, heer!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek