Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Die hoop is Gods genâ, verlossing, en herstelling! Verbeiden wy, getroost, in de engste zielsbeknelling! Verbeiden wij het uur, dat Gods geheimenis Onthuld, en in de rij der toekomst zeker is. Dít erfdeel van mijn vrucht zij nimmer opgegeven! Dít zal zijn Eden zijn, dít is zijn eeuwig leven! Voor u, keer weder, val Gods grimmigheid te voet!
Terwijl Davus zich den naam van zijn nieuwen meester wilde herinneren, kwamen langzamerhand de andere slaven en arbeiders en landbouwers aanloopen en verzamelden om ons heen en Davus was zoo vervoerd van geest, omdat hij mij terug had gevonden, dat hij geen oogenblik bedacht hoe stilzwijgen en geheimenis de beste atmosfeer zijn rondom betoovering en luide zichzelf in de rede viel: Vrienden, medeslaven en gij heeren opzieners, komt toch nader en loopt toch toe: kijk, dat is mijn meester; dit is Charmides, Lyzias' zoon, uit Epidaurus, die in een ezel veranderde.... o neen, die niet in een ezel veranderde maar in een held, die uit den oorlog kwam, hoewel hij toch wel op een ezel gelijkt.... En deze jonkvrouw is.... hoe heet zij ook weêr, heer Charmides; ge weet, uw trouwe Davus vergeet altoos namen!
Hier op antwoordt, met aandoenlijke tegenstelling, wat in het 458e vers gelezen wordt: Dit zal zijn Eden zijn, dit is zijn eeuwig leven. IIe Zang, vs 455, bl. 27, rl 3 v. o. Verbeiden wij het uur, dat Gods geheimenis. Onthult, en in de rij der toekomst zeker is. Als variante wordt opgegeven: "Onthult, maar in de rij."
Nu is voor Faust de wereld veranderd en de kennis geen herleiding meer tot het Onbegrepene. Ons eigen streven begrijpen wij: tenminste is het feit onzer eigen strevende natuur ons zóó vertrouwd, dat wij hier geen geheimenis achter zoeken, dan welke wij rechtstreeks verstaan. Hetgeen aan ons streven verwant is en tot vorm van streven kan herleid worden, achten wij ook begrijpelijk.
Naar de heemlen van de lage zoden Stijg' de gouden offervlam! Wie kan weenen naar de vroeg vergoden Die de dood ons halen kwam? Tranen, lief, zijn enkel voor de dooden Die het leven nam. Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is.
En dan zijne oogen, die zij reeds kende, zijne oogen van geheimenis, klein en diep liggend, met de diepte van hunne pupil, die zich nu scheen te sluieren en dan weêr openblonk.
De vertaler schrijft: In diepe droefheid gaat ze naar het klooster moederziel alleen door de stille geheimenis van den nacht.
Zelf ben ik onder het gehoor geweest van iemand, die bij uitstek zot was ik vergiste me, geleerd was, wilde ik zeggen : toen hij voor een zeer talrijk gehoor de geheimenis van de goddelijke drieëenheid zou uiteenzetten sloeg hij, om een proef te geven van zijn buitengewone geleerdheid en tevens de ooren der Godgeleerden te voldoen, een geheel nieuwen weg in.
geheimenis, alsof er uit de bronnen van alle licht en vreugde¯een lokstem riep: Ik zag een stoet van bloembekranste kinders. Een meisje¯in kleedje, heerelijk getint van zacht en zeedig rood, met wat sieraden als 't kind die draagt, naar 't haar heur ouders raden, het ranke lijfje¯omstrikt met blinkend lint,
Maar hoort mij verder aan, o ridderen: geheimenis is niet meer van noode; neen, ik ben geen knape maar eene rampzalige jonkvrouwe: ik ben Alliene en Gawein beschermde mij toen Mordret en Didoneel mij ontschaakten uit den burcht mijns vaders! Uitroepen van verrassingen en van verontwaardiging ontsnapten Koning Arturs ridders.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek