Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Een ravijn van ijsrotsen in den Indischen Caucasus. Prometheus is zichtbaar, aan de steilte gebonden. Panthea en Ione zijn aan zijn voeten gezeten. Tijd: nacht. Gedurende het tooneel breekt langzaam de morgen aan. Monarch van Goden, Demons, alle Geesten Op Een na waar die werelden van weemlen, De stralend-wentlende, door u en mij Alleen van al wat leeft met slaaplooze oogen Aanschouwd!
Wat denk je, Door 't staren in elkanders oogenlicht, Je lieve wezens te vermenigvuldgen En den maanloozen hemel te doen weemlen Van vuurge bollen? Moeder, als mijn zuster Haar uitgebrande lamp verzorgt, is 't dan Niet hard dat 'k duister zijn moet? Luister; zie! Wij voelen wat gij hoorde en zaagt; maar spreek!
Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is.
De zilvren lok hangt langs zijn slapen, hol en blaauw: De baard bedekt de borst met achtbaar nevelgraauw: Zijn schedel nokt en schudt als 't schuddend popellover: Het rimpelvol gelaat buigt op zijn boezem over: Zijn oogen weemlen, als van d' ouderdom verdoofd; En 't lichaam gaat gebukt van de overwicht van 't hoofd; Een blanke lamm'renvacht hangt van zijn heup te zwieren; Een staf is in zijn hand om 't wagg'lend lijf te stieren; En, met den zachten tred eens grijzaarts, na aan 't graf, Daalt hy in 't holst der nacht voor Segols rustkoets af.
Naar de heemlen van de lage zoden Stijg' de gouden offervlam! Wie kan weenen naar de vroeg vergoden Die de dood ons halen kwam? Tranen, lief, zijn enkel voor de dooden Die het leven nam. Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is.
Wat ruischt er zoo spade Door 't beukenloof heen? 't Zijn fluistrende stemmen En krakende schreên: Daar flikkren de vlammen Door 't lommerig bosch, Daar weemlen gedaanten In wonderen dosch. 't Zijn wilde Zigeuners: Een rustloze schaar, Met bliksemende oogen, Met fladderend hair; De Nijl heeft het eerste Hun voeten besproeid, De hemel van Spanje Hun voorhoofd verschroeid.
Gij spiegel van d' Oneindige! mijn oog Zoekt vruchteloos op uw onmeetbre stroomen Een plekjen waar het eindlijk rusten moog': Zij weemlen voort, wijd, boômloos, zonder zoomen, Tot mijn gedachte in doffe duizeling Ter nederzinkt. Toch houdt uw tooverkring Haar vast. Ze ontwaakt en zweeft weêr op uw baren, En stroomt met die al verder, en daar blauwt Geen grenspaal op.
't Vernielende is iets zeer verfijnds, o Zuster! weet waarom: Het wandelt niet op de aard, het zweeft niet in de heemlen, Maar het vertreedt met stap die stilt en 't koelt met vlerken stom De teedre wenschen die in 't hart der besten, eêlsten, weemlen; Die door het waaierend geveêrt in valsche rust gewiegd En door 't bewegen melodieus dier zachte en snelle voeten, Droomen van bovenaardsche vreugd en noemen 't monster Liefd' En, wakker, zien de schaduw Pijn, als hij dien thans wij groeten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek