Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Want wat zou den Mensch Kunnen vrijwaren voor verandering? En, wen gij zucht, zal ik glimlachen; gij, Ione, zult zee-melodieën zingen, Totdat ik ween, dan zal uw glimlach drogen De tranen die zij wekte, nochtans zoet.
Een ravijn van ijsrotsen in den Indischen Caucasus. Prometheus is zichtbaar, aan de steilte gebonden. Panthea en Ione zijn aan zijn voeten gezeten. Tijd: nacht. Gedurende het tooneel breekt langzaam de morgen aan. Monarch van Goden, Demons, alle Geesten Op Een na waar die werelden van weemlen, De stralend-wentlende, door u en mij Alleen van al wat leeft met slaaplooze oogen Aanschouwd!
Ik was gewoon aan storeloozen slaap, En ik ontwaakte steeds verfrischt en kalm, Eer's heilgen Titans val, en uwe liefde, De onzaalge, door gewoonte en medelij Bei liefde en smart mijn hart gemeenzaam maakten, Gelijk ze uw hart al werden, 'k Sliep voorheen In grotten blauw van de' ouden Oceaan, In scheemrige prieelen, waar het mos Groen was of purper, onzer jonge Ione Teedere en melkwitte armen sloten zich Toen, gelijk nu, achter mijn haren donker En vochtig, wijl 'k mijn wangen en dichte oogen Drukte in gevouwen diepte van haar boezem, Die leven ademde; maar niet als nu, Sinds ik de wind ben, zwijmend onder tonen Die 'k draag van woordeloos verkeer met u; Sinds, opgelost in het gevoel waarmee De liefde spreekt, mijn rust onrustig was En lieflijk toch, en de uren die ik waakte Te vol van zorg en pijn.
Aan hem, wiens vertaling van "Shelley's Gedichten van 't jaar 1816" mij tot voorbeeld was, draag ik dit werk op. PERSONEN: PROMETHEUS. DEMOGORGON. JUPITER. DE AARDE. OCEANUS. APOLLO. MERCURIUS. HERCULES. ASIA | PANTHEA | DOCHTERS DER ZEE. IONE | DE SCHIM VAN JUPITER. DE GEEST DER AARDE. DE GEEST DER MAAN. GEESTEN DER UREN. GEESTEN, ECHO'S EN FAUNEN. FURI
Uw naam hoorde ik alleen, in tal van klanken, Van het misschien-verstaanbre, ofschoon 'k bleef luistren In 't duister, toen er geen geluid meer klonk, Ione ontwaakte toen, en zei tot mij: "Kunt gij soms raden wat mij verontrust Vannacht? Ik wist voorheen steeds wat ik wenschte En vond geen vreugde ooit in vergeefschen wensch. Maar nu kan ik niet tolken wat ik zoek: Weet ik het zelf?
Voor u, lieflijke Geest, rest nog éen arbeid, Ione, geef haar die gebogen schelp, Die de oude Proteus gaf als bruidsgeschenk Aan Asia, ademend een stem daarin, Die zal verwerklijkt worden, en die gij Verborgt in gras onder de holle rots. Gij van alle Uren meest begeerde, meer Bemind en minnenswaard dan al uw zusters, Dit is de tooverschelp.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek