Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Geen echtgenoot, geen vrouw, geen vriend vertrouwd genoeg om de belijdenis te ontvangen, Als een ander Ik, een dubbelganger van ieder, gaat het schuilend en angstig door het leven, Vormloos en woordeloos gaat het door de straten der stad, beschaafd en lief in de salons, In spoorwagens, op stoombooten, in openbare bijeenkomsten, Thuis in de woningen van mannen en vrouwen, aan tafel, in het slaapvertrek, overal, Keurig versierd, beleefd-glimlachend, recht van houding: dood in het hart, verdoemenis in het hoofd, Onder laken en handschoenen, onder linten en bloemen, Gebruiken nauwkeurig volgende, met geen syllabe sprekende over zich-zelf, Sprekende van alle andere dingen ter wereld, maar nooit over zich-zelf.
Op het land is God alom. De natuur openbaart Hem. Laat de boer onontwikkeld heeten, wanneer hij slechts deze wijsheid bezit! Doe de vooruitgang zijn deur ook niet aan; in zijn bestaan is verwerkelijkt de hoogste schoonheid voor alle tijden: het eenvoudige, oprechte leven...." Jansen knikte toestemmend, woordeloos. "Ik vrees, glimlachte Hary, dat 'k hier zit te preeken."
Een induna, met een zware knopkierie gewapend, nadert hem van achteren, en doet de kierie met volle kracht op zijn onbeschermd hoofd neerdalen. Een doffe slag, een benauwde kreun, en Retief is op de knieën gevallen. Het bloed stroomt hem langs het gelaat. Als in een woordeloos gebed heft hij de gevouwen handen ten Hemel. Met opgeheven assagaaien storten de zwarte duivels zich op hem.
En hoe wij woordeloos 't heelal doordacht hadden, hoe God ons hoofd, ons hart en ons ruggemerg gevuld had en hoe mal zij zouden kijken, als wij hun dat zouden zeggen. En hoe zij met al hun geld en hun reizen naar Zwitserland en Italië en Godweetwaarheen en met al hun knapheid en bedrijvigheid dat nooit zouden kunnen beleven.
Ik was gewoon aan storeloozen slaap, En ik ontwaakte steeds verfrischt en kalm, Eer's heilgen Titans val, en uwe liefde, De onzaalge, door gewoonte en medelij Bei liefde en smart mijn hart gemeenzaam maakten, Gelijk ze uw hart al werden, 'k Sliep voorheen In grotten blauw van de' ouden Oceaan, In scheemrige prieelen, waar het mos Groen was of purper, onzer jonge Ione Teedere en melkwitte armen sloten zich Toen, gelijk nu, achter mijn haren donker En vochtig, wijl 'k mijn wangen en dichte oogen Drukte in gevouwen diepte van haar boezem, Die leven ademde; maar niet als nu, Sinds ik de wind ben, zwijmend onder tonen Die 'k draag van woordeloos verkeer met u; Sinds, opgelost in het gevoel waarmee De liefde spreekt, mijn rust onrustig was En lieflijk toch, en de uren die ik waakte Te vol van zorg en pijn.
Rouw, waren doodenjammer alleen vond ik in den grijzen Duitschen man, die maar snikkend bij de met bloemen bedekte kist van zijn dochter stond, de oude handen gevouwen in woordeloos gebed.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek