United States or Kazakhstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Soms kroop het stotterend voort, leek 'n kreun in hijging verslikt, tot de haaglende bliksem-zwiep, neersissend in vloekende woede, 't gestamp en zwart-bulkend rumoer opnieuw uit den loggen, versteven bodem, pijnigde. Het roezend geslier der wielen en riemen, het spinnend geknor der schijf-assen in het azijnhout, kroop er in prutteling langs.
"Gif kost cente kost cente alles kost cente," zei de zieke, zich in kreun omdraaiend: "maar 'n lucifer ka-je altijd machtig worde altijd As 'k in Wodoskofsky verbrand was, ha'k geen armoeinest gemaakt. Schurftige beeste krijge schurftige jonge." ...
"Het is niet voor mij; ik moet er niet meer op hopen," zei hij tot zichzelf met een zucht, die bijna een kreun mocht heeten; toen, alsof hij zich berispte over het verlangen, dat hij niet kon bedwingen, ging hij zacht de slaapkamer binnen, kuste de twee krulkopjes, haalde zijn zelden gebruikten meerschuimer voor den dag, en opende zijn Plato.
"Waarlijk, hadt ge mij verwonnen, "Zucht noch kreun hadt gij vernomen; "Maar daar zit gij, beer! en jammert, "En onteert uw stam door klagen, "Als een slechte Shaugodayn, "Als een best van honderd jaren!" Weêr deed hij den strijdaxt gonzen, Nog eens trof hij Mishe-Mokwa Midden op het ruige voorhoofd, En vergruisde hem den schedel, Even als de tred des visschers In den winter ijs vergruizelt.
Met ruwige wreef wegveegde ze 't vuil van 't gezicht. Als een kreun spette het in den pot. Dirk, blij dat-ie wat mòcht, hield 't zusje vast, terwijl de vrouw, hooger schurkend den rokkenwrong, optrekkend den broek die nat-plooierig zakte, weder het water te dweilen begon. Jan kudderde mee.
"La-me met rust!" "Ik ben 't!.... Leg je nou nòg in je nest?" Weer 'n kreun. "Sam, wor nou wakker.... 't Is bij tweeën." 'n Slaperig, leelijk hoofd met verwarde steile haren en lichtdronken oogen steekt verschrikt boven 't dek. "Bij tweeën?.... Dat valt mee. Ben jij al op de vlakte?" "Kom d'r nou uit! Ben je an de boemel geweest?"
De tweede perst de bruinende bladen saam. Het gouden hart schemert flauwtjes. De derde is wazig-doorzichtig. De kroon is verfrommeld. De punten der bladen zijn geel en verdord. Het hart is dood. Naast het glas liggen doode bloembladen. Een is er gewaaid naast de vurige geel-paarse violen. Morgen zullen de kronen sterker verflensen. "Sam!" Een grom onder de dekens. "Sam! Hé!"... 'n Kreun. "Sam!"
Een induna, met een zware knopkierie gewapend, nadert hem van achteren, en doet de kierie met volle kracht op zijn onbeschermd hoofd neerdalen. Een doffe slag, een benauwde kreun, en Retief is op de knieën gevallen. Het bloed stroomt hem langs het gelaat. Als in een woordeloos gebed heft hij de gevouwen handen ten Hemel. Met opgeheven assagaaien storten de zwarte duivels zich op hem.