Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ook hier, als immer, hebt Ge U groot getoond En heerlijk, vol van liefde en medelij'! Wat eenmaal vóor mij stond, is nu voorbij. Ik stierf, eer ik mijn sterven heb vermoed: Ik ondervond slechts dit: de Dood is zoet! Gelijk een Moeder 't ingesluimerd wicht Uit de enge wieg in 't lieve lentelicht Ter nederzet: zóo hebt Ge mij al zacht Van de Aarde naar den Hemel heengebracht.
Schoon ik niet eerder richtte reeds mijn smeeken Tot Liefde en Medelij om uwentwil, Dat zij vertroosten mochten uw droef leven Is toch de tijd niet zoolang reeds verstreken Dat niet mijn woorden zouden vinden stil- zuchtend uw ziel en hart die achterbleven: "O zaalge Vreugd, ik zag u opwaarts zweven, Gelijk uw naam verlangt, ten hemel toe!"
Heelemaal" en ze haalde nerveus de schouders op "kan het me niet meer schelen, de wereld, 't leven, alles. Ik heb er genoeg van. Ik begrijp toch niet, waarvoor 't allemaal dient." "O, kindje," zei Mary heel zacht, met haar hand over Go's handen, en haar oogen vol medelij, "van 't oogenblik, dat je bij ons kwam, heb ik al gevoeld, dat er wat aan haperde.
Van het geheele gevecht bij Patay woonde Jeanne slechts het eind van de algemeene slachting bij, maar ook ditmaal was zij zeer geroerd bij dit gruwelijke schouwspel en stortte zij tranen van medelij met al de gesneuvelde dapperen. De terugkomst binnen de muren van Orléans na den slag bij Patay is voor Jeanne weer een triumftocht.
"Maar hij was niet ziek," roept Kaatje, half in den waan dat ze dokter, met wien ze toch medelij heeft, door die verzekering nog eenigszins in zijn eer zal herstellen: "Hij is gisterenavond zoowat om half elf in huis gekomen; heeft omdat mevrouw al naar bed was op z'n kantoor smakelijk een boterham gegeten, en is toen doodbedaard brieven gaan zitten schrijven, blijkens dat er van morgen drie waren om naar de post te brengen...." Kaatje heeft bij deze laatste mededeeling eensklaps een kleur gekregen; maar men bemerkt het niet.
Wat praat je toch? Ik zeg je zult nu eens wat zien: Ik zal de muis een lesje biên, En heeft het onze rust gekost, Wij worden thans van 't leed verlost! Sterf nu, verschrikkelijke muis! Den marteldood hier in mijn huis." En Eva sprak met 't hoofd op zij': "Och, Sparrebeen, heb medelij'! Wie weet hoe 't eens met ons nog gaat, Laat 't beestje loopen, vrij op straat."
Hebt ge aldus mijn Gebiedster dan gevonden En medelij gevraagd, Spreek dan tot haar met zoete stem deez' woorden; "Meestres, hij die mij tot u heeft gezonden, Wenscht, zoo het u behaagt, Dat ge uit mijn mond zijn verontschuldging hoorde.
Ik was gewoon aan storeloozen slaap, En ik ontwaakte steeds verfrischt en kalm, Eer's heilgen Titans val, en uwe liefde, De onzaalge, door gewoonte en medelij Bei liefde en smart mijn hart gemeenzaam maakten, Gelijk ze uw hart al werden, 'k Sliep voorheen In grotten blauw van de' ouden Oceaan, In scheemrige prieelen, waar het mos Groen was of purper, onzer jonge Ione Teedere en melkwitte armen sloten zich Toen, gelijk nu, achter mijn haren donker En vochtig, wijl 'k mijn wangen en dichte oogen Drukte in gevouwen diepte van haar boezem, Die leven ademde; maar niet als nu, Sinds ik de wind ben, zwijmend onder tonen Die 'k draag van woordeloos verkeer met u; Sinds, opgelost in het gevoel waarmee De liefde spreekt, mijn rust onrustig was En lieflijk toch, en de uren die ik waakte Te vol van zorg en pijn.
Gorgon, Chimaera, Sphinx, de meest verfijnde Duivel, die 's hemels gifwijn reikte aan Thebe: Ontaarde liefde, en meer ontaarde haat! Die zullen 't werk volvoeren. Medelij! O medelij! wij sterven in ons smachten: Jaag ons niet weg van hier! Neer dan en zwijgt! Ontzachbre Lijder!
Colombine wordt nièt op hem verliefd maar heeft toch wel medelij met hem en het publiek verteedert om Arlecchino's dichterlijke weekhartigheid: het voelt de eigene betere ziel in de even geknakte, gratieuze figuur van den bont beruiten weemoedeling, die plots onder kluchtigheid zijn te groote smart verbergt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek