Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 november 2025
De deur van 't kamertje ging zachtjes open en een breede, donkere gestalte verscheen op den drempel. Het was haar moeder, die eens naar hem informeeren kwam. "Hoe goat 't er mee?" hoorde Rozeke haar fluisterend vragen, als in een droom. Strak richtte zij zich op en keek haar moeder starend, als onnoozel, aan. Zij wilde spreken, maar kon niet.
Hier neemt de schilder afscheid van den Engelschman, fluisterend: "Verlies Vasco niet uit het oog." "En gij bezorgt mijn boodschap?" antwoordt de Engelschman. "Zeker. Ik heb een goed voorwendsel voor mijn onderhoud met Dona Hermoine. Haar vader verlaat Brussel hedennamiddag.
Hoewel nog bleek en eenigszins onvast van stem, antwoordt hij, zich tot een heesch lachen dwingend: "Hè! hè! hè! hè! dat is wel aardig, dat is casuweel." "Moeder," vraagt fluisterend Kobus, die al dien tijd stil op zijn stoel is blijven zitten: "Moeder, heet ik nou Makko?" "Stil toch," antwoordt vrouw Juttner even zacht, maar uiterst angstig, dat hij nog meer zal zeggen. "Hou je mond dan toch."
Sedert en vooral nadat hij hem later nog eenmaal ontmoet had, stelde Serëscha veel belang in hem. "Was hij heel blijde?" vroeg hij verder. "Zou hij niet? Hij danste bijna, toen hij heenging." "Is er al wat voor mij gebracht?" vroeg hij verder. Het was de dag voor zijn verjaardag. "Nu, jonge heer," antwoordde de portier fluisterend en schudde het hoofd: "Iets van de gravin." "Wat je zegt! Waar?"
Hij zag er ten minste niets koel en kalm uit, toen hij voor Elsje ging staan en haast fluisterend vroeg: "Wil je mij je horloge nog eens laten zien?" Met een zucht van verlichting dat de vraag zoo gewoon was, haalde Elsje het horloge te voorschijn. Frits hield het even in zijn hand, toen vroeg hij dringend: "Wil je me voorlezen, wat er op staat, Roodkapje?"
»Hebt gij mij nog iets te verzoeken?" vraagde tante Martje. Hij boog zich voor over en fluisterend kwam het over zijn lippen: »Moeder, moederke, bid voor mij!" Toen zette hij zich vast in het zadel, drukte de sporen in de zijden van zijn vurig ros, wuifde met de hand en snel vloog hij als een pijl uit den boog, den oorlog tegemoet en den donder van den slag....
Toen de dag aanbrak en wij hadden ontbeten, keek hij mij onderzoekend aan. Ik beantwoordde zijn blik kalm en vast. Door mijn voortdurend huichelen had ik hem volkomen om den tuin geleid. Hij vertrouwde mij geheel, zooals ge zult zien. »Pierre," zeide hij fluisterend, »je hebt zeker begrepen wat er van nacht is gebeurd, niet waar?"
Men vertelde elkander fluisterend, dat men in het holste van den nacht voetstappen de vlieringtrap had hooren afkomen en door het huis ronddwalen.
Maar het antwoord was: »Ik zal den dood in ééuwigheid niet proeven, want Christus heeft hem voor mij geproefd. Hij heeft het zelf gezegd: Zoo iemand Mijn woord zal bewaard hebben, die zal den dood niet zien in eeuwigheid.« »Mijn lieve Wendelmoet,« raadde een andermaal fluisterend een aanzienlijke dame, »waarom zwijgt ge maar niet liever, als ge er langer door leven kunt?
Ze had zich voor mij gegêneerd, zei ze, omdat sommige hartelooze menschen, die haar kenden, haar zoo raar hadden aangekeken.... Maar, mijn God! bestaan er dan geen banden des bloeds meer? Droevig voor zich uitstarend, poosde hij even, diep ademhalend, toen kwam hij vlak voor me staan en zei schier fluisterend: Illusie, meneer!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek