Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Zacht antwoordde Eleazar, niet aanziend den man, stroef-kijkend naar het voetenbeweeg in het opdrabbend water. "...Ja, 't is wel erg, wèl erg... Zoo hebben we allemaal wat, mot je maar denken mot je maar denken al is 't 'n slappe troost. 'k Ben zelf b
"Wèl 'n dokter", poogde Eleazar te schertsen: "dan ben je in 'n wip beter hoor je?"... "Maansjene néé 'n dokter maansjene j
Kijk wad-'n blare an me poote". Bevend van moeheid, met handen die-die niet stil kon houden, liet-ie de stukgewerkte, bloedrige blaren zien. "Cente verzoete blare", zei Eleazar, bijna afgunstig. Doorloopend, omdat de stadsopzichter op 't trottoir kwam, snauwend naar 't gebabbel keek, wachtte-die op den hoek tot 'n handkar gevuld was.
Perkje groen, stoffig, heet, stond in de branding der zon vèrder waren het ouwe, gore huizen, deurtjes en ramen, droogstokken en lappen van kreukerig wit, met een enklen roodbaaien rok en wat bloempotten. Eleazar zag niets dan het plein en de straat, de huizen daar in, die hij héérlijk vond, aanbidlijk van kleuren-versterving, indrukwekkend als schemer-neersponzing op zee.
"Dat hebbe ze 'm ook wille doen", zei Eleazar. "Spiè-nooze... Spiè-nooze", zat ze te zinnen, met kleine kriebeltrekjes om 'r mond alsof ze 'r herinneringen afzocht: "ik kèn toch 'n Spien-ooze d'r zijne d'r meer van die naam". Weer schoot-ie in den lach. De azijnflesch stiet tegen de peer. "Breek daar wat?" , vroeg ze. "Nee", zei hij "'k heb tegen de peer gestooten". "Is 'r geen barscht in, Eli?"
Ze zweeg, napreevlend met 'r droge lippen, vrindlijk-rustig knikkend naar de zij van Eleazar. Maar de donkre stem van den Poolschen jood, sprak hortend, stem langzaam ver-heeschend in drift: "Rècht! W
Uit 't fabrieksgebouw snorkte geraas en een man duwde 'n kruiwagen over een schokkende plank, die schuin over stoeptreden lag en kolengruis zwiepte. "Is Juda an 't werk?" , vroeg Eleazar. "Juda? Juda is boven", zei de portier. Voor 'm uit, in de lange donkere gang, gromde 't knarsend kruiwagenwiel, krakend over gevallen stukken steenkool alsof er grint lei.
Eleazar, de stichter van deze kluis, wenschte zijne eenvoudige kerk van dennenstammen door eene steenen kerk te vervangen, en toog met Nikon naar Moskou om daarvoor de noodige gelden bijeen te brengen. Zij twistten met elkander onder weg; zij twistten na hunne terugkomst.
Lachend nam Eleazar den keulschen pot met het zout, liet met 'n eierlepeltje zout in 't spongat zakken. Hij had 't zoo is eens zien doen. "Verschwarzte nar! Wat mors je nou!" , riep Essie: "hoe ken men zoo klatsche met kostbaar zout!" "Wat doet-ie dan?" , vroeg weer de blinde. "Wat-ie doet!", gierde Mijntje: "hij zit de waterleiding lepeltjes zout te voere! Hou nou op, gammer!"
"Ik ben niet voor baas gebore," grunnekte Eleazar, 't hoofd schuddend: "'k heb alles verziekt." "Wat zeit-ie?" "Hij zeit dat-ie alles verzièkt heit!" "W
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek