Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Louis was dadelijk met Annie aan 't praten; hij vroeg naar de cadeau's die nog waren gekomen; zijn stem klonk geaffecteerd-vroolijk, maar met iets vreemd-fleemends, de hare heel eenvoudig en zeker door 't contrast opvallend zuiver; toch waren er ook in haar toon klanken, die Paul verwonderden, omdat ze niet overeenstemden met zijn indruk van haar.... Het zou wel weer aan hem zelf liggen, dacht hij, en hij kon zich ook niet dadelijk rekenschap geven van wat het dan was..., maar toen hij haar daarop oplettend aanzag, was datzelfde in haar gezicht, terwijl ze sprak tot Louis.... Het kon, meende hij later, een zweem van gedwongenheid zijn, van zich wèl bedenken bij wat ze zei.... Zij gaf intusschen een opgetogen relaas van die nieuwe cadeau's, en het scheen dat ze Louis liefst dadelijk meegenomen had naar de kamer waar al hun moois was neergezet, maar dit verbood mama met een enklen koelen blik naar haar kant, terwijl ze weer achter haar theetafel ging zitten, Paul een stoel aanwijzend óver haar, met een stug-bedillende handbeweging waaraan alle gratie ontbrak.
Niet zoolang aan aardes blonde brood Wij ons vloek en smaadheid eten; Niet zoolang met maat van veler nood De overvloed der enklen wordt gemeten; Niet vóórdat ons aller jeugd den dood Om het blijde leven kan vergeten!
Slechts enklen vallen nog, in 't vlieden rondgedreven, Den Kaïniet in d' arm; verdedigen hun leven, Of zoeken, stervend, wraak: Maar welk een wederstand, Van strijdren, reeds vooraf door doodschrik overmand!
Gy, Dichtkunst, 't zij ge omhoog aan 't hoofd der Englenchoren Gods lofzang aanstemt, die geen' weêrgalm schept in de ooren, Maar elken zenuwdraad en drupjen hemelsch bloed Bezielt, en op zijn toon welluidend trillen doet, En tot één' enklen zang, één zangtoon samenvlieten, Waar alles by beweegt en wegsmelt in 't genieten: Het zij ge, uitdeelster van Gods weldaân aan 't heelal, De harten hier omlaag met d' eigen hemelval By dropplen laaft, en 't heil der diamanten zalen Den stervling overbrengt in amethysten schalen: Gy! schiet uw Godheid in een' lichtstraal uit!
Zij ging het aan haren vader vragen: "Vader vergeef mij voor dien enklen keer!" En heur brave moeder moest nu dragen Den zwaren last van groot hertzeer! Hoe bondig de verzen vertelden, heel het verloop der gebeurtenis lag er in bloot: het meisje stond er duidelijk in de verbeelding der zangster, te weenen onder den last van 't groot verdriet en ieder wist nu maar al te wel heur schande.
Daar nu stond de onwrikbare Ojan-Pavo, Trotsch en krachtig in de volksvergaâring. Op het plein, daar stond hij onder de andren, Als een hooge pijnboom onder struiken. En hij hief zijn stem op, en trotseerde: "Is hier iemand, van een vrouw geboren, Die mij van het plekjen, waar ik beide, Ook éen enklen duimbreed kan doen wijken?
Hoog hief Guarinos toen zijn lans, reed naar den Moorschen vorst, En met een enklen forschen stoot, doorboorde hij diens borst. Rijd snel, Guarinos, vlucht toch snel! rijd! vechtend voor uw leven, Ginds ligt het schoone Frankenland, dat vrijheid u zal geven!
Gij, beekjen! zijt dezelfde steeds; Maar ik ach, hoe veranderd reeds! Gij ziet het knaapjen van weleer Nu als een man, een vreemdling, weêr. Aanschouw mijn trekken! gij hervindt Geen enklen zweem van 't zorgloos kind, Dat eenmaal dartelde aan uw zoom. Vervlogen is der jonkheid droom, Dien 't hart uit gouden draden spon, Te schoon dan dat hij duren kon.
Slechts enklen, door de vlucht in 't kreupelbosch gered, Ontduiken daar de dood. De krijgsbô ziet hen vlieden, Herkent gestalte en dosch van Segols oorlogslieden, En keert, den schrik in 't hart, naar 't reeds verdwenen heir. Een stofwolk ziet hy nog, maar nergens leger meer.
De doggen slaan de tanden In rug en schoft en zij. Van dolle woede aan 't branden, En trillende van pijn, houwt hy nog eenmaal rond, En kwetst in 't wilde, en sleurt een enklen dog ten grond... Maar krimpt zijn spieren saam, by de ijskoû van de rilling Die hem naar 't harte schiet en strekt met woeste trilling De grove leden uit, voor immer:
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek