Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
En blinde Reggie stond maar gedwee te roepen dat ze op moste passe om d'r vingers niet te klemme en niet te struikele bij de trap. Toen, bij 't nieuwe deurgat, moest Eleazar 'n poot afhouen die tegen den muur werkte, 't kalkgruis met stuivingen dee storten, stompte Suikerpeer tegen 'n knellenden hoek van 't blad.
Toene wij uit Rusland zijne gejaagd 'k herinner 't me nog goed en d'r gebeurde ons watte 'n zweer of 'n puist dan papte me moeder, oleweschonoe, met fijngekauwd roggebrood 'n middel om over te zoene"... "Da's 'n hééle tijd gelejen, wiè wiè?," praatte Eleazar, blij dat de zieke opfleurde.
"Tante!", viel Eleazar haar in de rede: "maak je nie kleiner as noodig is. 'k Had 'r geen lust in narrigkat uit te krame hij heit me gedwonge. En an hèm hei-'k maling"...
Vroolijk, gijntjes schreeuwend, groepten ze om de twee tafels, pratend over 't nieuws, over de kou buiten, over de handigheid, 't gogme, van Eleazar om visch te vangen in 'n bijt. Telkens als Essie, zuinig mikkend, 'n bliek op 'n bord had geschept, vroeg Rebecca zangerig-vrindelijk: "Lus u ook wat van mijn klatsch?", en als iemand dan ja zei, smeerde ze den potlepel in de brei.
Weer in denzelfden aarzlenden, tastenden toon vroeg Eleazar: "...Mot j'r niks an doen, Poddy?... Mag-ie 't zoo l
"'k Heb jou geen displeizier wille doen", zei Eleazar zachter: "en an jouw deurpost zal wel 'n nieuwe mezoesos komme d'r zijn 'r genog! voor mijn is't ding niet d
Eleazar zegt: "Now, Tragedy, thou minion of the night, Rhamnusia, play-fellow, to thee I'll sing Upon a harp made of dead Spanish bones, The proudest instrument the world affords When thou in crimson jollity shall bathe Thy limbs as black as mine, in springs of blood Still gushing from the conduit-head of Spain.
Suikerpeer, druk, geluid dat uit achterkeel lodderde, lachte dan dik op, haar aanziend met bewerend gebaar, zangrig herhalend: "'t Zijne geen kindere, Reggie.. Wattè?.. Ze kòmme, ze kòmme!".. En gevraag ging weder over de tafel van mond tot mond, zonder Eleazar eenige warmte te geven.
Zònlooze licht kwijnde, heesch van verleefde weerkaatsing op het plat der gezichten, op de wigging der neuzen, op de vochtig-glazene oogen, geil van begeeren naar wat lag op de tafels. Eleazar stond in droomend verwondren om de geheimzinnigheid van elk der vensters met koppen. Stratenrumoer en de ruiten slokten geluid van daarbinnen.
Rebecca bij 't dakraam, lei met 'r hoofd op de tafel te snikken. En onafgebroken-smartlijk klonk uit het bedgat het jammrend geweeklaag, het heftig gesnotter van den grijsaard. "Waarom huil je nou, Poddy? Kom nou", suste Eleazar: "hei-je geen dokter?"... "Nee", snikte de jood: "hellept niks, niks!"... "Zal 'k 'm roepen?" "Nee géen dokter geen dokter!".
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek