Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Maar de hand leunend tegen den deurpost, wreef langs de mezoesos, de blikken huls, waarin de Geboden stonden te schimlen. Glimlachend keek hij er naar, betastte het zwart-roestig ding, trok er aan. Het bengelde zacht.
Ze werd ongeduldig, wou niet wachten. Eli had altijd van die òngewone gekheden. Daar kon ze nijdig van worden. Met heet zand gong 't in 'n oogeblik had ze wel tienmaal beleef. Nee maar, nou zóú ze wachte, nou zou ze vòlle vijf minnute wachte. Enkel om 'm te late zien wad-'n narrestreek die had uitgehaald. Terwijl sloeg Eleazar de nieuwe mezoesos aan den deurpost.
"'k Heb niks geen lust," zei Eleazar, zich inhoudend, onverschillig voor 't venster staand: "om 'r waar hìj bij is, over te praten. Dat kenne we onder mekaar af"... 't Vleezig-bleek gelaat van Druif, kreeg 'n kleur van verwoedheid. "De gotspe, de gotspe van zoo'n kwajongen!", viel-ie uit: "wie geeft jou 't rech om je hande an mezoesos te slaan!" Minachtend haalde Eleazar de schouders op.
Hij het teeken der geboden met 'n oud hamertje bevestigen bevestigen dat ze grinnekten om een vrijlatingsjaar dat ze liever krom zouen leggen dan elke zèven jaar 'n schuldenaar vrij laten èn d'r naasten en broeders dat ze nièt ter leen zouen nemen dat ze 'n behoeftige zouen leenen zóóvéél-ie noodig had hij mezoesos anslaan, mezoesos die aan iederen deurpost 'n krijschende bespotting waren van wetten, waarvan ze 't lastige, 't schoone hadden vertrapt, 't makkelijk-domme behouden.
"'k Heb jou geen displeizier wille doen", zei Eleazar zachter: "en an jouw deurpost zal wel 'n nieuwe mezoesos komme d'r zijn 'r genog! voor mijn is't ding niet d
"God kèn je nie klein zien, jònge", antwoordde ze zacht, voor 't eerst sinds z'n thuiskomen weer jònge, den naam waarvan-ie zoo hield, zeggend: "God is groot, gróót en z'n wet is zijn wet"... 'r Was plechtigs in 'r doen, plechtigs in 't geloovig staren van de blinde oogen naar wat zij den hemel dacht. "'r Komt 'n nieuwe mezoesos as je wil 'n half dozijn", zei hij, hartlijk van opbeuring.
In den deurpost, 't licht dempend, met 'n stem die 'm zeer deed nóoit had-ie 'r zoo gehoord bijna onbeweeglijk, den arm strak omhoog, vroeg ze: "Waar is de mezoesos?"... "Weg", zei hij, geprikkeld door Druif's betoogend zwijgen. "Wáár weg?", vroeg ze nog eens. "Weet 'k niet!", zei hij, ongeduldig. Langzaam zakte Reggie's arm, langzaam ging ze naar 'r stoel terug.
"Da's 'n wéék zonder zorreg", zei ze, gelukkig-glimlachend: "wil jij nou wat turve hale om de hoek, wat zware turve?" "Niet van diè cente", zei hij: "'k heb nog"... "Die gulden is 'n mitswe", zei ze: "en zorreg voor 'n nieuwe mezoesos"... Den heelen middag bleef-ie bij 'r, hielp 'r an de kachel, probeerde de waterleiding die bevroren was te ontdooien. 't Heele huis had 'r den last van.
"'k Geloof", zei hij, bleek van ingehouden drift de vuisten in de broekzakken ballend: "'k geloof dat u met 'n gift bij m'n tante ben gekomme hou u daar bij ìk heb geen trek in herrie". Even leunde Druif terug in z'n stoel, dan zei-ie vinnig: "'k Wil geen woord an jou verspille. Jij ben 'n frecher haurik! En jij liegt jij liegt d'r is wat met de mezoesos gebeurd.
Toen, de deur nijdig open-rukkend, zei-ie: "'k Kom nog wel is terug, Reggie as-die as-die volslagen gek 'r niet is." Z'n schaduw glee langs de tullen gordijntjes z'n voetstappen grimden de poort door. "'k Zal dadelijk voor 'n nieuwe mezoesos zorge", zei hij, 'r gesloten oogen toesprekend. Ze antwoordde niet, leunde met pijndoende vermoeidheid achterover.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek