United States or Sri Lanka ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zijne broekzakken puilden wijd uit van de sneeuwkogels, en hij kon er veel in zijn zakken bergen, want hij had wijde broekspijpen, en zijne dunne beentjes namen niet veel plaats in. Eindelijk verscheen Klaas op de speelplaats. Maar hij was op zijn hoede, want hij vertrouwde Jantje niet erg.
Bovendien zorgde hij er steeds voor, een goeden voorraad sneeuwballen in zijn broekzakken te hebben, zoodat hij ze, als de nood aan den man kwam, maar voor het grijpen had. Dan vlogen de kogels den jongens als het ware om de ooren, en meestal eindigde het gevecht met een smadelijke vlucht van zijne tegenstanders.
Anderen hadden geloopen, gebukt, de handen in broekzakken, met een uitdrukking van misselijke berusting, met iets van 'n getemd dier in hun doen. Er was geen eind an gekomen. Telkens andere kerels, oòk leegloopers, oòk nieuwsgierigen.
't Zal toch nog regenen, meende Geerten ... Suske, Venijnige Charel, Domien en heel het zooitje, stonden bijeen, toen Geerten, de handen diep in de broekzakken, met zwalkenden gang, hen naderde ... Seffens vraagden ze hem, nieuwsgierig en drukdoende, naar zijn wedervaren van den vorigen nacht.
"'k Geloof", zei hij, bleek van ingehouden drift de vuisten in de broekzakken ballend: "'k geloof dat u met 'n gift bij m'n tante ben gekomme hou u daar bij ìk heb geen trek in herrie". Even leunde Druif terug in z'n stoel, dan zei-ie vinnig: "'k Wil geen woord an jou verspille. Jij ben 'n frecher haurik! En jij liegt jij liegt d'r is wat met de mezoesos gebeurd.
Kijk, kijk! riep Odo. Terwijl ze over de werf reden, zagen ze achter de vensters van 't boerenhuis twee meisjeswezens kijken. Maar als de peerden vóór de deur stilhielden, stoven zij weg lijk schuwe musschen. 't Was de boer zelf die de deur opende. Een korte, dikke stamper, stevig op de beenen, de handen in de wijde broekzakken en een dikken baai over zijn ronden buik.
Smul liep langzaam slenterend over den boomgaard, tot aan 't hek. Daar stond hij een wijl, rookend, de handen in zijn broekzakken, turend naar rechts en naar links, over den verlaten landweg. En Rozeke dacht: "hij staat te kijken of ze van thuis niet komen." Een buurman, die uit 't dorp terugkeerde, liep langzaam voorbij en Smul wisselde met hem een groet en een kort praatje.
Hij ging liggen naast een sikkelvormige oranjeappelschil. En Johan keek op, door 't raam, naar den hemel die lichtblauw over vuile daken was uitgespannen. Hij stak zijne handen in zijne broekzakken. Met den wijsvinger van zijne rechterhand raakte hij er 't benageld paviljoentje van een kletsdop. Maar hij vond geen neusdoek om zich te snuiten.
Ha, daar in de vrije natuur vond hij het pas heerlijk. Hij veegde de laatste tranen van zijn gezicht, stak zijn handen in de broekzakken, en zakte zingende op huis af. Anneke keek wát gek op, toen zij hem om half elf binnen zag komen. "Mocht jij naar huis toe, Jan?" vroeg ze. "Ja, Moeder," zei Jan, "de Juffrouw bracht me zelf in een kamertje, waar een raam was om er uit te kruipen.
Die halfjes werden zoo heet in je kleine, vochtige handpalmen, maar je moest ze ook goed verstoppen in de dichtgeknepen handjes. Een halfje op straat verliezen, was een jammer van groote beteekenis. Broekzakken hadden de kleine jongetjes nog niet. En daarom waren de halfjes alleen maar veilig in den heeten oven van hun kleine brandende handjes.
Woord Van De Dag