United States or Uganda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daar had ze geen recht toe. Wat meende ze toch? Hij stak zijne handen in zijne broekzakken en wierp haar, met een gemeen lachje, toe: Ge bidt natuurlijk voor moeder? Ja, Ernest, sprak ze, bijna hijgend, ik wilde voor uwe moeder bidden. Ha zoo! Hij schokschouderde, voelde dat hij er niet bovenop geraakte, dat ze, in de verhouding, den hoogsten kant behield.
Maar opeens voelde hij eene hand over zijn lijf gaan, tastend in zijn vest, onder zijn hemd, in zijne broekzakken; hij loech inwendig en liet haar doen en ontwiek met de overtuiging dat Manes naar stuivers zocht die er toch niet te vinden waren. Daarmede hervoelde hij de kille vochtigheid van zijn natte broek.
Wessels heette den baron welkom; vernam met een trillende stem naar zijne gezondheid, en na het: "Heel wél," van den adellijken bezoeker, gaf deze den oude door een gebaar te kennen, dat hij plaats zou nemen, waaraan Wessels voldeed en met de woorden: "De jonker heeft iets te zeggen," stak hij zijne handen in de broekzakken, wierp het hoofd achterover, en zag naar den berookten zolder. Pauze.
Ik maakte zijn halsboord los, sprenkelde hem het koude water in 't gezicht en bracht zijn armen in op- en neergaande beweging, tot hij natuurlijk ademhaalde. "Het is nu maar een quaestie van tijd," zeide ik, mij van hem afwendende. Holmes stond bij de tafel, zijn handen diep in zijn broekzakken en zijn kin op de borst gezonken.
Ghielen hield de koe big 't zeel en stond verkrompen van de koude, zijn vest achteruit getrokken met de armen tot aan de ellebogen bijkans in de broekzakken en zijn groote voorbroek spande over den ingevallenen buik en heel zijn magerte, zoodat de heupbeenderen lijk twee bulten uitstaken boven zijne korte beentjes.
Onder dat jasje droeg hij een blauw geruit boezeroentje, en op zijn hoofd eene pet, waarvan de klep gewoonlijk naar zijn rug wees. Dik was met zijn nieuwe pak bijzonder in zijn schik. Zoodra hij het aan had, stak hij zijne vuisten in zijne broekzakken, duwde ze zoover mogelijk van zijne beenen af, om er maar erg breed uit te zien, trok zijne klompen aan en stapte naar buiten.
Hij voelde spijt omdat alles tegen zijn wil toch, zóó geworden was, spijt om dezelfde stille avonden van vroeger, om 't geen weg en niet meer te vinden was. Maar daarbij bleef zijn eigene meening even vast, zijn stijve hals kropte straf, zijn zware wenkbrauwen fronsten over de diepe oogen en de vuisten balden in zijne broekzakken.
Met 't vermelden van die twee namen, klaarde 't aangezicht van den boer ineens op, zijne handen bleven alevenwel gerust in zijne broekzakken zitten, maar hij draaide den rug en ging binnen, zonder ommezien, in de overtuiging dat de bezoekers, zonder verdere uitnoodiging, hem wel volgen zouden. Zet u maar wat bij 't vuur, kerels, we gaan kouten, we zijn immers oude kennissen.
Hij knikt tegen mij. Vele der biggen zijn ingesluimerd. Er gonst een vredig geronk uit het varkenskot. Ik knik tegen Kreel. Ik neem de pet af, berg daarin Kreels brief, en zet de pet wederom op. Ik steek de handen in de broekzakken. Ik wandel naarhuis. Ik zing binnensmonds. Ik zoek mijn zuster Trijn.
Daar ligt ergens een keisteen los. We halen hem uit het plaveisel. Of een paard nu misschien zijn poot in dat kuiltje verzwikken kan, niemand denkt er aan. Met die kei kunnen wij wat uitvoeren. Nu zoeken we einden touw in onze jongensschatten, opgehoopt in de broekzakken. Die einden binden we aan elkaar. 't Wordt een touw van behoorlijke lengte.
Woord Van De Dag