United States or Guinea-Bissau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar Mina maakte bedaard haar werk af, stak daarna dreigend de vuist tegen Bob op en ging naar binnen. Toen beschouwde Bob de zaak blijkbaar als afgedaan, want hij stak zijne handen in zijne broekzakken en vervolgde zonder stelten zijn weg naar mij. Dergelijke ontmoetingen had Bob den geheelen dag door, van den morgen tot den avond. Maar zijn humeur leed er niet erg onder.
De oude boeren waren thuis gebleven en na de mis stonden de jonge kerels een enkel stondeke maar, in twee hagen gereekt, langs den kerkeweg en stampten op den harden grond en pierden naar de meisjes die bibberend en in zwarte mantels gedoken, haastig naar huis gingen, 't Gedrom was zoo gauw geruimd op 't kerkplein, want de knapen polkten de handen diepe in de broekzakken en liepen met ingetrokkene schouders, om 't zeerst naar de Klokke of naar den Hert, hunne borrels pakken.
Mijn geest ging nooit verder dan de muren van ons kantoor luister gedurende mijn leven dwaalde mijn geest nooit buiten de enge grenzen van ons geld-wissel-hol en moeitevolle lange reizen liggen vóór mij!" Scrooge had de gewoonte, als hij ergens over nadacht zijne handen in zijne broekzakken te steken.
Daar lag hij een oogenblik als versuft, doch toen zich schielijk oprichtende, trok hij zijn mes, en vloog als een razende op den reus aan. Deze had zijn handen in zijn broekzakken gestoken, en stond daar zóó bedaard, alsof hem niet het minste gevaar dreigde, en de kornel in het geheel niet bestond. Deze brulde op woedenden toon: "Hond! mij een oorveeg? Dat kost bloed, en wel het uwe!"
De kettersche, vrijgeestige predikant Herder werd, ondanks hevige protesten van het Opper-consistorie, met het toezicht op den eeredienst belast en had van Goethe in een spottig gedicht verlof gekregen, zich evenals te Straatsburg met de punten van zijn mantel in zijn broekzakken te vertoonen.
Jozef was nog aan 't spelen, toen Marie binnenkwam om klaar te zetten. Hij speelde gauw een paar slot-akkoorden, stond op, met éen knippenden blik op Marie, waarin hij het laatst over haar nadacht, stak zijn handen in zijn broekzakken, keek op Mathildes werk die voortdurend zat te naayen.
Hij kwam nader er rond, altijd met de handen in de broekzakken en keek zonder moe te worden. Hij opende zelf den stal en hielp het prachtig peerd ontzadelen. Dan noodde hij de bezoekers naar binnen. Twee boerenkerels zijn juiste vertrokken, merkte hij, 'k wilde hadden zij uw peerd gezien.
Toen bleef hij met beide handen in zijn broekzakken een oogenblik in nadenken staan en riep eindelijk: "'t Is in allen geval gelukkig, dat hij mij niet herkend heeft. Zoo hij mij herkend had, zou hij niet terugkomen. Hij zou ons ontsnappen. 't Is mijn baard, die mij gered heeft! mijn romantische baard; mijn lief romantisch baardje!" En wederom lachte hij. Hij trad naar het venster.
De onbekende stak zijn beide handen in zijn broekzakken, richtte het hoofd op, zonder zijn ruggestreng recht te buigen, maar op zijn beurt Marius met den groenen blik van zijn bril bespiedende. "Goed, mijnheer de baron, ik zal duidelijk spreken. Ik wil u een geheim verkoopen." "Een geheim?" "Een geheim." "Dat mij betreft?" "Eenigszins." "Welk geheim?"
"'t Is waar, een schoon man," zei Gavroche, die nu Latijn verstond. Een woelige troep vergezelde hen: studenten, kunstenaars, jongelieden die tot het geheim genootschap "de Kalebas" van Aix behoorden, werklieden, lastdragers, gewapend met knuppels en bajonnetten, sommigen, als Combeferre, met pistolen in hun broekzakken. Een man, die reeds zeer oud scheen, ging ook in dien troep.