Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Ja, maar ik weet niet wat het is; zijn er dan reuzen in dit land? Ja, wanneer zij op stelten loopen. Hij vertelde mij toen dat de bewoners van de Landes, om de moerassige en zandige streken te doorkruisen zonder tot aan de heupen toe door het slijk te baggeren, zich van lange stokken bedienen, die met een beugel voorzien zijn en waarop zij hun voeten bevestigen.
Deze ontving ons inderdaad zeer vriendelijk en ik kon weldra ten zijnent genieten van een echten pilaw, het perzische gerecht bij uitnemendheid. Bij dag kwam Bandar-Graz mij als een zeer melancholiek plaatsje voor. Er is zooveel slijk, dat een paar stelten van nut zouden kunnen zijn. De hutten van boomstammen zien er vuil en ellendig uit.
Maar Bob luisterde al niet meer naar me. Hij trok zijn mond in den allervriendelijksten plooi en wachtte op de komst van zijn slachtoffer. Zijne oogen tintelden van plaaglust en blijkbaar was hij zoowel Mina en zijn natte pak als zijne stelten vergeten. Mietje de Veer was een dochtertje van den schoenmaker, en een van de domste kinderen van de geheele school.
"Vroeger kwam 't huis op stelten te staan als de vrouw echtbreuk pleegde; men sloot zijn vrouw op, men sloeg haar. Zoo de echtgenoot de vrijheid, die hij zich voorbehouden had, gebruikte, was zijn ongelukkige en getrouwe wederhelft gedwongen de beleediging haar aangedaan te verduwen, en van uit de huiselijke verborgenheid te weeklagen als in een donkere gevangenis.
Zoo pas nog zag ik hem bij dokter Doreman van zijne stelten stappen en zich vlug als een kat meester maken van de glazenspuit, die in een emmer vol water onbeheerd voor het huis stond. Mina, de meid, was zeker iets uit de keuken gaan halen, dat zij vergeten had.
Een vechtpartijtje en eene vreeselijke spookgeschiedenis. Een paar dagen later liep ik na schooltijd op mijne stelten door het dorp, toen ik Karel Holm ontmoette, die ook zijne houten onderdanen bij zich had. Samen gingen wij Bob afhalen, die, zooals hij dat noemde, nog altoos met neef Pieter opgescheept zat. »Kom je niet spelen?» vroegen we.
»Dat weet ik niet, mijnheer, maar ik ben ze kwijt, en ik zie geen kans om ze terug te krijgen.» »Dat is leelijkeg voog je, Bob, want ik wou je juist vgagen of je lust hebt, om mede te doen aan eene hagdloopegij op stelten. Zou je dat niet willen?» »Niet willen! O ja, mijnheer, asjeblieft, heel graag. Wanneer doen we het?» »Vandaag oveg eene week, dus op Zategdag, 's middags om één uug.
Toen we ons na het ontbijt op het dek begaven, zagen we lachende oevers, met huisjes waarvan de daken met groene zoden waren gedekt, en die als op stelten stonden, bovenop hooge steenen muren, als ruwe zuilen oprijzend uit het water. In de verte lagen eilandjes en landtongen, wier rustige omtrekken zich bevallig afteekenden tegen de lichte lucht.
»Dag Bob, tot Zategdag dus! Maak maag, dat je den pgijs wint, hoog!» Bob groette en vervolgde zijn weg, natuurlijk recht in zijne nopjes over het aanstaande feestje. »En mijne stelten zal ik wel terugkrijgen,» mompelde hij. »Ik mòèt ze terughebben, dat spreekt van zelf!» Toen ik 's middags gegeten had, ging ik dadelijk naar Bob en vernam van hem, wat de heer Denappel gezegd had.
Blijkbaar was hij bang, dat ik de stelten met het ongewapende oog reeds zou ontdekt hebben, voordat hij nog met zijn instrument gereed was, en dan zou de helft van het genoegen verdwenen zijn, wat ook precies mijn idée was. Spoedig stonden we nu voor het raam, dat over een land, een tuin en een paar hagen heen, uitzicht gaf op den tuin van den dokter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek