Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Dof, zonder spreken, zat-ie over Eleazar, at uit de roodaarden pan de rest van de griespap. Even voor twaalf reed de koets door de straat, langzaam van paardstap. Het was een dag van zwaar-striemenden regen. De keien hadden geel-schuurde koppen geulende geutjes ribbelden langs de rechte stoepranden.
Eleazar, denkend aan de gestorven zuster, keek naar den schoorsteenrand, waar bij pullen van glas en wit porselein een verguld portretteke stond met gitting van haar. Ma
"Gróót gelijk heit-ie!", riep Nathan schorkrijschend alsof-ie achter de voddenkar liep: "Stel jij je godverdomme in de brès voor die luie pargen!... Neem jij de partij op tègen je zwager!" "As hij en as juillie niet je èigen vijanden waren", hield Eleazar vol: "dan was 't met de ellende gedaan"... "Verrek! Verrek! Val dood!", schreeuwde de slijper.
Even brandde in Eleazar de weerbarstigheid om wat in 'm vaststond te zeggen dat 't taai afzijdig-blijven van de joden d'r koppelen onder mekaar altijd onder mekaar l
"'k Doe 't niet minder as met twintig molens," lachte Eleazar, opgewekt door de jongensachtige onbezorgdheid der mannen. "Wat slijp-ie boort of messe?" , schreeuwde Klaroen, en het herhalend daar de chipsmakers aan de overzij luid-uit 'n dreun galmden die donkerder aandreef 't roezend lawaai van de as en de wielen: "slijp-ie boort bocht of messe?"
"Ja", sprak Eleazar driftig, denkend aan den middag toen de juwelier in 'n wal van agenten van Golconda naar Adamas was geleid.
De oude jood, achterover geknakt, ademde steunend, de oogen gesloten, den mond en den neus en de rimpels als harde knarsen in 't barstig gewar van den baard. "Je was eerst zoo vroolijk", zei Eleazar: "en nou w
Wi-jij d'r een rooke, 'n echte Rùssische, na je soupé? 't Is 'n fijne."... "Graag", sprak lachend Eleazar en terwijl de hoekige jood er een uitzocht, keek hij naar 't matras op den grond, waar hij hoofden onderscheidde een klein kind een jongen met aankomend snordons en Rebecca die 'm aan lag te kijken, lachrig-verlegen.
"Je kindere," viel Eleazar hem in de rede, maar Poddy beet 'm af: "me kindere," zei-die dreigend en driftig: "'n Verlamming voor de god is-dat God? die gezeid heit ga en vermenigvuldig je! Poeroe oerwoe ... 'n Verlamming! Vermenigvuldige in wat? Vermenigvuldige in armoei, dalles. Ga hou 'n uitbranding zal-die gemeend hebbe!"
Wijven en mannen uit het overzij-slop, in haastig aangeschoten kleeren, stonden te gillen, raad te geven, te jammeren. Het was een korte, snelle, heftige verwarring. Terwijl de eene agent bezig was de levensgeesten bij Dovid op te wekken, leien de anderen Eleazar en Reggie onder bij mekaar gescharrelde kleeren op de handkar van de plaats, en omdat Dovid niet bij kwam, werd-ie naast Eleazar getild.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek