Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Eleazar, de kin op het kroes van het kind, hoorde 't aan, alsof-ie niet weg was geweest, altijd zóo had gezeten bij dezelfde menschen, bij 't zelfd voorwerpen-geglans. Buiten was het dalende scheemring. Het cement van den blinden muur goorde toe op het raam als een grauw-wolkige mist, waarin de pijpende afvoerbuis het éenig-werklijke was.
Stappend als 'n dronken man, zonder bewustzijn, zonder herkenning van straten en pleinen, met 'n versletenheid in 't hoofd alsof-ie afgebeuld was door laten nacht-arbeid, had-ie geloopen, geloopen, tot-ie moe en versuft op 'n bank in 't Vondelpark was gezakt.
"Wel te ruste", had-ie benepen-hijgend gezegd. "Dag jònge slaap lekker," had ze geantwoord, de handen, vredig-van-wrijf in den schoot. Toen had-ie de deur achter zich gesloten, even op de binnenplaats staan zinnen, vinnig, triestig en mal. De terging, de vervloekenis, dat 'n blinde niet te vrèten had! Den knop hield-ie in de hand, alsof-ie iets beestigs beging met zóó heen te gaan.
"Slaap lekker, kind," zei-ie 'r hoofd nog eens vastnemend, alsof-ie 'r z
Toen, zich kermachtig opduwend in zittende houding, bekneep-ie de knie, veegde-die 't bloed van z'n voorhoofd, langzaam, moeilijk alsof-ie bezweet was. De luwe warmte bij de knieschijf, waar de stukgestooten broek week-vochtig werd, bevingerend, smartelijk-krimpend van pijn, stuipte-die los in gesnik, ineens wètend waarom-ie hier lag.
In wilde klauwing dreven z'n nagels in 't hout van 't beschot, alsof-ie zich most vast-grijpen. Z'n uitbrandende oogen z
"Gróót gelijk heit-ie!", riep Nathan schorkrijschend alsof-ie achter de voddenkar liep: "Stel jij je godverdomme in de brès voor die luie pargen!... Neem jij de partij op tègen je zwager!" "As hij en as juillie niet je èigen vijanden waren", hield Eleazar vol: "dan was 't met de ellende gedaan"... "Verrek! Verrek! Val dood!", schreeuwde de slijper.
"Jij zou rustig meévliegen en hóé meevliegen." betoogde hij, z'n armen fel uitzwaaiend, alsof-ie op 'n kansel stond: "eerst wou je niks van fietsen weten in de auto was je niet mee te krijgen mòrgen vind je 'n vlieg-tocht je prachtigste sport wacht maar wacht maar...."
Juist, waar hij gewoon was te leunen, hadden ze inkt gesmeerd... Maar nou zou-ie doen, alsof-ie niks merkte, alsof-ie d'r stomme, rooie gezichten niet zag, nou zou-ie z'n hand met z'n zakdoek afdrogen... Zoo, bleeke Willemsen met je rooie haar en je vieze zomersproeten, daar zal je geen plezier van hebben... lompe vlegel... Wat was dat nou weer... Goeie God, wat 'n ellendelingen!...
En toen ze eindlijk òp 't dak mochten, en meneer in de scheemring als 'n monsterdier zagen vliegen óver de schoorsteenen en óver de linksche dakspitsing heen, meneer die lustig 'n Henry Clay rookte, alsof-ie 'n wandelingetje maakte toen ze de ongewoonheid van goten en dakpannen en diepten te boven waren, werden ze zóó opgewonden, zoo vliegbezeten, dat meneer ze kalmeeren moest en meerdere dakpannen omlaag roffelden, met het resultaat dat Chris in 'r nachttoilet en Kobus met het mes in z'n hand, juffrouw Amélie's eersten tocht rond het dak verrasten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek