Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Ze was nieuwsgierig om hem nu weêr eens te zien, nieuwsgierig, wat ze dan door hem denken en voelen zoû ... Zij was opgestaan van hare schrijftafel, ze vlijde zich nu rechtuit op de chaise-longue, wond hare armen achter heur hoofd. Ze wist niet meer wat ze droomde maar ze voelde zich stil gelukkig. Zij hoorde Dolf en Christie de trap afkomen; ze kwamen binnen, het was etenstijd.
Ik weet het nog wel! sprak hij ondeugend. De generaal brak ons gesprek af ... U was niet boos op me! schertste hij. O ja, lachte zij zachtjes. Uw idee over mij, niet waar? Waarom kon u mij zich niet meer voorstellen, in de wereld? Ik dacht me u iemand apart geworden. Waarom dan toch? Om wat Dolf zei, om wat ikzelve dacht, als ik u zag.
Mevrouw was nog bij de jongens, die juist naar bed gingen, had de meid tot Van Attema gezegd en het speet hem zijn petekind, den kleinen Dolf, dien avond niet meer te zullen zien; hij had reeds even naar boven willen loopen om met Dolf in zijn bedje te stoeien, maar ook had hij zich aanstonds Cecile's verzoek herinnerd, dit toch nooit meer te doen; de jongen bleef uren wakker liggen na zoo een gedartel met oom.
Blauw was meer haar kleur, vond Door, maar met het oog op de rood gevoerde mand was het beter de halsversiering ook in die kleur te nemen. "Daar komt Leni aan!" riep Nel. "Waar is Dolf en waar zijn de tweelingen en vader? We moeten toch allen in de kamer zijn, voor Leni binnenkomt." "Dolf is achter in den tuin, met Bob, Hans en Fritsje." "Jongens, op 't appèl!" riep Door.
Ja, waar dat ding nog eens vandaan mag komen, ik weet het niet," zei ze met een grappig wanhopig gezicht. "Kinderen, ga jullie nu vooruit," zei mijnheer Van Brakel, "oom en ik komen dan langzaam achteraan." "Zullen we een wedloop houden, wie 't eerst bij de brug is?" "Uitstekend," vond Nel. "Ik neem Hans; Door, neem jij Bob en Dolf Leni.
"Ja heerlijk, presenteer maar weer eens," zei Dolf. "Neen, neen, zoo gemakkelijk gaat het niet, jullie moet maar zien, dat je iets krijgt," zei ze lachend. Door vloog op Nel af, maar toen Nel dit zag, rende ze vooruit en allen achter haar aan. "Jongens, houdt Nel vast!" riep Dolf. "Dat kun je begrijpen, zoo gauw laat ik mij niet vangen," hijgde Nel.
"Wat scheelt er aan, amice?" vroeg ik verschrikt. "Och, die ellendige Dolf!" zei hij, zich tot zijn moeder wendende.
Zij trok hare wenkbrauwen op, als begreep zij niet, maar het accent zijner stem was zóo in-hoffelijk geweest, dat ze zelfs geen koud woord vond om hem te antwoorden. Zijn dat uw beide kinderen? vroeg hij, met een blik naar Dolf en Christie. Ja, antwoordde zij. Staat eens op, jongens, en geef meneer een hand. De kinderen kwamen langzaam nader en staken hunne handjes uit.
Je zit daar wèl leuk, hoor." "Vijftig!" riep Dolf, "Ik ga zoeken." Geen antwoord, ieder had zeker een plaatsje gevonden. "Stil toch, Fox en loop niet zoo om mijn beenen, bedaar toch wat." Maar Fox had hierin in het geheel geen lust. Als een dolleman vloog hij den tuin door, toen eenige malen langs het kippenhok, zoodat de arme dieren het bijna bestierven van angst.
Hij rolde zich om en om op 't gras, de vier pooten in de hoogte, en het had niet veel gescheeld, of hij was in de sloot gevallen. Nu, zoo'n bad was misschien wel goed geweest voor den schrik." "O, die kikker," schaterde Dolf. "Hij zag Pollo's tong voor een rozeblaadje aan." "Ja, of voor een vischje," lachte Nel. "O, eenig, eenig!" proestte Door. "Maar stil, laat mij nu verder lezen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek